غزل
بابا نجمی
جس دھرتی تے رجواں ٹکر کھاندے نہیں مزدور
اس دھرتی دے حاکم کتے اس دے حاکم سور
میرے وانگوں چار دیہاڑے اگاں کول کھلو
مُلاں فیر وکھاویں مینوں اپنے مونہہ دا نور
اٹ کھڑکا نال گوانڈھی ویکھو آگو ول
اوہدے نال یرانہ جہڑا ست سمندروں دُور
پل پل چوڑا ہوندا جاوے لوڑاں دا دریا
ہولی ہولی ڈبدا جاوے سدھراں والا پور
اس دھرتی توں خورے کد دا کر جاندا میں کوچ
سنیا جے نہ ہوندا بابا تیرا میں منشور
وچ ہنیرے پھُل وی دیویں اوہناں اُتے تھوہ
شکر دپہرے بلدے پتھر مینوں نیں منظور
ہتھوں سُٹ جدوں دا عاصہ آندی قلم دوات
منزل مینوں واجاں مارے رستے نور و نور
اوہدے وچوں لبھے بابا کمیاں دے حق ویکھ
جہڑا اُچے محلیں بہہ کے بن دا اے دستور
