غزل
امین خیال
جہڑے لکھ نہ سکدے لنڈے
اوہ چیلے نیں کاہدے چنڈے
سورج ڈھلیا شاماں پئیاں
مگروں لہہ نہ فکر ترنڈے
کہڑا مریاں لاباں لاوے
کہڑا میری منجی پھنڈے
اج دے آدم نوں کیہ ہویا
گڈی جاندا وَیر دے جھنڈے
کہڑا اج ضمیر دی چادر
سیوے دھووے جھاڑے چھنڈے
میں نہ یار دی سردل چھڈنی
لکھ زمانہ مینوں بھنڈے
انج خیالؔ وفائوں کٹھے
پستے‘ بولی دیسی کھنڈے
