اکھر اکھر چانن

جان کاشمیری

ساواں دے وچ آئیاں چھیراں دل نے اِنج دی تان لگائی
تن دے چم دا طبلہ بنیا عشقے کیتی خوب کسائی
کتھے جاواں کسراں جاواں کوئی اُس نوں پُچھ کے آوے
سُکّے پتّر وانگ حیاتی چُرمُر چُرمُر کردی جاوے
دل دی تکڑی پاسے رکھ کے زر دی تکڑی تُل گیے لوکی
اک اک کر کے یار پُرانے بُھل دے بُھل دے بُھل گیے لوکی
رمز دلاں دی کوئی نہ جانے ایویں کردے نوکا ٹوکی
گل وچ پیندے پیار دے منکے سادھو سادھو آکھن لوکی
ساڑھ کے اکھاں سُرمہ بناواں تیرے نیناں نوں لشکاواں
تیریاں اَکھاں اندر جگ نوں جگ والے دی شان وکھاواں
بے عقلی دے غوطے کھاون عقل دی تاری تَردے تَردے
آپ سیاپا بن گیے لوکی عشق سیاپا کردے کردے
عشق بھوانٹی کھا کے ہمیشہ ویلے کویلے اکھر لیکے
اینی گل پر کوئی نہ جانے ہجر ترے وچ خامہ چیکے
بھاویں کِنّا سانبھ کے رکھو برف دے وانگر کُھردی جاوے
تن دی لکڑی دیمک کھادی زورا زوری بُھردی جاوے
تن دی کُلّی جوں جوں ڈولے عشق دا بُوٹا پَھل دا جاوے
رگ رگ اندر شعلے بھڑکن دل دا ویہڑا بَل دا جاوے
حُسن دی ناگن شوکاں مارے عشق سپیرا بین وجاوے
وصل دے نالوں چنگی چوکھی فرقت دیوچ لذّت آوے
حقّا سچّا جو اے طریقہ رگ رگ اندر اُس نوں رچاویں
جاگ تُو دُدھ نوں رَج رَج لاویں پانی نوں پر جاگ نہ لاویں
اوڑک اِک دن دنیا چھڈنی لُٹ پُٹ جانے میلے دل دے
آپس دے وچ بِھتاں وانگر بھاویں بیلی پَل پَل مِل دے
کُتے بِلے کھا گیے تن نوں کِھڑ کِھڑ ہس دا ویکھ زمانہ
رنگ برنگے پتھر جڑ کے آپ بنایا گور ٹھکانہ
سجرے پُھل تے سجرے ہوون ویکھیں خاراں نال نہ تولیں
پیار تقاضا نرمی ہُندا وَٹ کے کچیچی مول نہ بولیں