غزل
اکرم شیخ
عمراں گئیاں پینڈے جردے
کھلے نہ دروازے گھر دے
شیشاں وچ کھلوتے چہرے
پتھر ہو گئے ڈردے ڈردے
خاباں اندر وسن والے
اپنی موتے آپ مردے
دیواراں نے سورج ملے
سائے رہ گئے پالے ٹھردے
سکھاں دا رستالبھا نہ
زخم جگر دے کیکن بھردے
آس امید دے بازو ٹُٹے
خوف دیاں کنج لہراں تردے
