وارث شاہ تے ہیر رانجھا

جان کاشمیری

تخت ہزارے دا رانجھا
عام جیا اِک مُنڈا سی
رَج کے جیہڑا نکھٹّو سی
اُکّا کم نہ کر دا سی
اُلٹی تاری تَر دا سی
بھابیاں دے سُن سُن طعنے
عشق دا پیچا پان لئی
جٹّی ہیر ویان لئی
جھوک سیالاں آیا سی
تخت ہزارے دا رانجھا
ایدھر ہیر سیالاں دی
سوہنی سی من موہنی سی
منہ متّھے وی لگ دی سی
وچ ہنیرے جگ دی سی
اُتّوں اُتّوں ڈر دی سی
وچّوں عشق تے مَر دی سی
ویکھ کے رانجھا کملی ہوئی
جٹّی ہیر سیالاں دی
باواں پا کے باواں وچ
عشق رچا کے ساواں وچ
جگ توں پیار بچان لئی
دل دا شہر وسان لئی
لُک لُک دونویں مِلدے سن
وانگ پُھلاں دے کھل دے سن
خوشی دے لڈو پھٹ دے سن
پیار دے بُلّھے لُٹ دے سن
اینا کو بس قصہ سی
اینی عشق کہانی سی
پر وارث شاہ ہوراں نیں
جگ تے ڈھاک بٹھان لئی
اپنا علم وکھان لئی
عام جئے اک قصّے نوں
جگ دے سارے علماں دا
بُہتا تڑکا لا دِتا
اپنا آپ وکھا دِتا
وکھرا سیاپا پا دِتا
اصلی روپ گنوا دِتا