غزل
مجاہداقبال مجاہد
اچیاں دے سنگ یاری لا کے کیہ لبھا ای
ایویں اپنا آپ گنوا کے کیہ لبھا ای
موقعہ ملیا تے اوہناں سانوں ڈنگ لیا
سپاں نوں دس ددھ پلا کے کیہ لبھا ای
پاگل پاگل کہہ کے مینوں ہسدے لوکی
پیار دی ہن پینگھ چڑھا کے کیہ لبھا ای
کر لیا ای ناں دل دا دامن لیراں لیراں
ککر تے انگور چڑھا کے کیہ لبھا ای
آکھیا سی ناں سوکھے نہیں پیار دے پینڈے
عمراں دے گل رونے پا کے کیہ لبھا ای
رہ گیا ایں ناں کلم کلا توڑ کے رسماں
نال شریکاں آڈھا لا کے کیہ لبھا ای
اپنے ہتھیں آپ مجاہدا دکھ سہیڑے
اک کنک دا دانہ کھا کے کیہ لبھا ای
