رباعیاں

صدیق تاثیر

سمجھن دا نہ کجھ کوڑ دماغاں کیتا
کیتا نہ کسے دلدے جو داغاں کیتا
جھکھڑاں دے ہنیراں چ نہ بلدے دیوے
تاثیر ایہہ زخماں نے چراغاں کیتا
سوجھاں نوں سیانف نوں ایہہ واچے کہڑا
اپنے نوں پرائے نوں ہاں جاچے کہڑا
تاثیر اپنے آپ نوں لبھن خاطر
اپنے چ پہلے آپ گواچے کہڑا
ویلے دے طور اسیں جے جاچے ہندے
دنیا دی بھیڑ وچ نہ گواچے ہندے
شعراں چ لکوندے نہ جے درداں تائیں
تاثیر جگ توں پترا نہ واچے ہندے