غزل
عاشق
دل دے بھید نہ کوئی جانے دل دی ریت اولی
ساری دنیا اس وچ وسدی اے ست رنگی ریلی
عشق سمندر سر گرم دا ہے لکھاں راگ سناوے
دل مضراب ہے اس واجے دی تار نہ وجد ی کلی
عرش فرش تے کرسی نالے کل دریا سمندر
سارے آن سماون تاں وی بس اک نکر ملی
ایہدے نال ہے رونق ساری سبھ نوں ایہ پر چاوے
دھڑکو دھڑکو کردا رہندا وجدی رہندی ٹلی
ہاسے اس وچ رووں اس وچ ہور تماشے سارے
پر نہیں کوئی وی ساتھی اس دا ‘ اس دی ذات بے رلی
جو وی اس دنیا تے آ یا سبھ نوں دل ہے ملیا
ایہ انملی نعمت رب نے سبھ دے نال ہے گھلی
جہڑا دل نوں توڑے عاشق اوس توں ظالم کہڑا
ایہدے ٹٹیاں کجھ نہیں بچدا پے جاندی تھر تھلی
