غزل
بابا نجمی
جد تک رہے اجاگر کردے اپنا اپنا رنگ
اونے چر تک مُک نہیں سکدی اس دھرتی توں جنگ
میرے وانگوں رنگنے پیندے جے بھیناں دے ہتھ
چھڈ کے رانجھا تخت ہزارہ کدے نہ جاندا جھنگ
دھرتی نے پر کھولے جدھر ویکھاں میرے لئی
میرے کولوں سنگی بیلی کیوں ہو گئے نیں تنگ
کسراں چھڈاں تیرے آکھے اپنا پیارا سندھ
جثے نالوں کسراں وڈھاں ہتھیں اپنا انگ
گھر دے محسن پچھیا میرا گلمہ پھڑ کے رات
رنگ برنگیاں لیراں ایتھے کون رہیا اے ٹنگ
کد تک دب کے بیٹھا رہیں گا میرا توں دستور
ہیرے جیہاں ایہہ تحریراں کھا نہیں سکدا زنگ
سونے نال پُرچیاں کدھرے باہواں ارکاں تیک
کدھرے بابا ترسن پئیاں لبھے کچ دی ونگ
