غزل

عارف شاہ پروہنا

ہور کوئی مجبوری اے تے رہن دیو
دل دی نہیں منظوری اے تے رہن دیو
کل پرسوں آ جانا اسیں تے عادی آں
کوئی کم ضروری اے تے رہن دیو
جام نوں چھڈو‘ زہر وی دیسو پی لیساں
سنگت دی مزدوری اے تے رہن دیو
جام وصال دا دے کے چھڈنا چنگا نہیں
عشق دی شرط جے دوری اے تے رہن دیو
ہینا سمجھ کے سانوں نال جے رکھیا ای
دل دے وچ مغروری اے تے رہن دیو
پیلک ساڈے مونہہ تے چنگی لگدی اے
اوہدا رنگ سندوری اے تے رہن دیو
جان لڑونا‘ ساتھ نبھائونا سوکھا نہیں
یارو! جے معذوری اے تے رہن دیو
عارف جان تلی تے لے کے پھردا اے
ایہہ مندی مشہوری اے تے رہن دیو