غزل
بیراجی
پچھلی عمرے مٹھیاں ہو جان سبھ سپیٹاں
اپنا جثہ کتھوں تک میں ہور گھسیٹاں
دل چیرن تے اک نہیں وگیا لہو دا تُبکا
پے گئیاں سن پنڈے اندر لکھ جھریٹاں
کھلیاں اکھاں دے نال میں ظلماں نوں ویکھاں
کسراں موہرا کھاواں کسراں اکھاں میٹاں
بڈھے کھوسٹ خوشی نال اک تھاں کسراں بہندے
دل والیاں سن پاٹیاں لیراں وانگوں سیٹاں
اپنی اکھ وچ اتھرو تے میں ڈک نہیں سکیا
دُکھی دل وچ روگ اولّے کویں جھپیٹاں
برفاں ورگا جثہ نگھا وی نہیں ہویا
ہُسڑ وچ وی لکھاں واری دتیاں ہیٹاں
اوکھی کھیڈ وی جت جاندا بیراجیؔ بندہ
ذہناں وچ لیاوے نہ جے اپنیاں بیٹاں
