غزل
بیگم شاد چغتائی
کتھے جا کے بیٹھا ایں آ جلدی تیری تانگھ نے مینوں تھکا دتا
نہ تے توں آویں نہ قرار آوے کیہا کم میرے ناویں لا دتا
بوہا مل کھلوتی اڈیک بن کے نظریں آویں تے دل نوں چین آوے
بھیڑے بھیڑے اندیشیاں گھیر کے تے کناں لہو اے میرا سکا دتا
دیوے نیناں دے بال کے کندھ اُتے رکھے کدھرے راہ نہ بھل جاویں
ٹھیڈا لگے نہ کدھرے آوندے نوں فرش پلکاں دا راہیں وچھا دتا
بسم اللہ پڑھاں بوہے وڑدیاں نوں ماشاء اللہ کہواں تینوں ویکھ کے تے
شکر کراں خدا دا لکھ واری جہنے شاد نصیبہ جگا دتا
