غزل
بشیراحمدبشیر
اکھاں دے وچ اوہ تصویر خیالی اے
جس دا اک اک نقش بشیر مثالی اے
باہروں دنیا رنگ برنگی ہری بھری
جھاتی پائو وچوں بھانڈا خالی اے
چڑیاں طوطے کاں سب ٹھونگی جاندے نیں
پُچھئے تاں سہی کون اس باغ دا مالی اے
دُنیا دے وچ اوس نشانی چھڈی کیہہ
جس دی دُنیا توا پرات کنالی اے
توبہ توبہ اُس دا گلہ بشیر کراں
ڈر لگ دا اے اُس دی شان جلالی اے
