ساڈے تاریخی ادارے

لكهت:رابعہ رحمن

زندہ قوماں دی روایت وچوں اک اہم روایت اپنی تہذیب و ثقافت، اسلاف دی روایات تاریخی ورثیاں دی حفاظت اے۔ تاریخی روایات تے تہذیب و تمدن و ثقافت قوم و ملک دی تاریخ دی ترجمان تے پہچان ہوندی اے۔ ہر خطے دی تعمیرات بودوباش، زبان، معاشرتی روایات مختلف ہوندیاں نیں پر کجھ تاریخی ورثے تے روایات سانجھی وی ہوندی اے ۔ جویں ’’زیارت قائداعظم کے حوالے سے ہمارے ملک کا اثاثہ ہے‘‘، ایسے طرح موہنجوداڑو، قلعہ دراوڈ، ہڑپہ و غیرہ ساڈے ملک دی تاریخ دا حصہ نیں ۔ کوئی وی معاشرہ یا ملک اپنی تہذیب و تمدن و تاریخی ورثے دی حفاظت دی بنا تاریخ توں جڑیانہیں رہ سکدا۔ ساڈے تاریخی ورثے وچ پاکستان ٹیلی ویژن تے ریڈیو پاکستان لہور دی اہمیت اظہر من الشمس اے پر شومئی قسمت ایہناں دونواں دے نال سوتیلے بالاں والا سلوک کیتا جا رہیا اے۔ پاکستان ٹیلی ویژن دی نشریات انتہائی پرمژدگی دا شکار ہو چکی اے۔ ساڈے ڈرامیاں نوں تاریخ اُتے پرائیویٹ چینلز دے رنگ و نور، فحاشی تے معاشرے دے اخلاق بافتہ کرداراں دی یلغار نال شکست دے دتی اے، ، وہ ہماری تماثیل، ایک محبت سواافسانے، آنگن ٹیڑھا، خدا کی بستی، وارث،ادبی تے کلاسیکی ادب اُتے مشتمل اعلیٰ معیار دے پروگرام بچیاں دے ڈرامے جنہاں وچ تفریح دے نال نال تربیت وی ہویا کردی سی ناپید ہو گئے ۔ نابغہ روزگار ہستیاں دی کامیابیاں ایہناں دے طرز زندگی مسافتاں تے مشقتاں ایہناں دے سفر نامے ایہناں دی نگارشات ہن کتاباں وچ دفن ہو کے رہ گئے، اوہ پاکستان ٹیلی ویژن جتھے ادبی نشست ہویا کردی سی۔ اوتھے ادب تے دور دی گل اے نشست ای برخاست ہو چکی اے۔ پاکستان دی اینی وڈی آبادی وچ اج پاکستان ٹیلی ویژن اک اندازے دے مطابق ویکھن والیاں دی تعداد 10 فیصد وی نہیں سمجھ نہیں آندا ورثے نوں ایس حال تیکر اپڑان لئی کس اُتے الزام لائیے، سوشل میڈیا دی دوڑ وچ کیہ ایہہ امید نہیں کرنی چاہیدی سی کہ پاکستان ٹیلی ویژن وچ وی انج دے پروگراماں نوں شروع کیتا جاندا جیہڑے لوکاں دی توجہ مبذول کرا سکدے۔ ایس ورثے دے جنہے وی چیئر مین تے منیجنگ ڈائریکٹر آئے کیہ ایہناں وچ ایس نوں دوجے چینلز دے مقابلے لئی تیار کرن دی صلاحیت موجود نہیں سی یا کہ کجھ ہور منصوبہ سی جیہڑا وی سی پاکستان ٹیلی ویژن دا خسارے وچ جانا ایس دے ذمے دار افسراں دی غلط پالیسی تے عاقبت اندیشی سی۔ پیمرا جنہے اشتہار پرائیویٹ چینلز نوں دیندا اے جے اوہ ایسے تعداد وچ اوہ اشتہار پاکستان ٹیلی ویژن نوں دیندا تے شاید اج اوہ ایس حالت زار نوں نہ اپڑدا، ساڈے کول ڈرامہ نگاراں،موسیقاراں،پروڈیوسراں،اداکاراںتے دیگر فنون لطیفہ دے شعبیاں نال تعلق رکھن والیاں دی کمی نہیں پر ایہناں نوں جدوں کم کرن تے اپنی ادبی صلاحیتاں نوں پاکستان ٹیلی ویژن لئی استعمال کرن دے 10 روپئے دتے جان گے تے دیگر پرائیویٹ چینلز ایہناں نوں سو روپئے ادا کرن گے تے فیصد دی ایسے ونڈ وچ اوہ اپنے مسائل نوں ویکھدے ہوئے سو روپئے لئی کم کرن گے۔ ساڈا اک ہور تاریخی اثاثہ تے ورثہ ریڈیو پاکستان لہور اے جس دی اہمیت تے قدر و قیمت اوہ جان دا اے جس نے ایس اُتے پاکستان دے معرض وجود وچ آن دا اعلان سنیا۔ ریڈیو پاکستان 1947 دی پیدائش اے یعنی کہ ایس دی عمر پاکستان دی عمر دے برابر اے۔ طلوع صبح آزادی دا کنہاں وچ رس گھولن والا اعلان مصطفی علی ہمدانی دی برد بار اواز دے نال سنیا تے پاکستان زندہ باد توں سر زمین اسلامی جمہوریہ پاکستان گونج پئی، ریڈیو نے سارے پاکستانیاں نوں پل پل دی خبر دتی۔ 1947 وچ وچھڑن والے رشتے داراں نوں آپس وچ ملوایا۔ گویا ریڈیو نے لٹے ہوئے غماں تے زخماں نال چور انساناں نوں نوید حیات سنان دا بیڑا چک لیا سی۔ فیر 65 دی جنگ وچ ریڈیو دے سر فتح دا سہرا جاندا اے ایس توں گونجن والے ترانے، گیت تے سنے جان والے ہمت تے عزم نال بھرپور پروگرام ہنیرے وچ قمقیاں دا کم کردے رہے۔ پاکستان ٹیلی ویژن دے آن توں پہلے ریڈیو ای امیر و غریب دی جاگیر ہویا کردا سی۔ ٹرک ڈرائیور توں لے کے کاراں تیکر تے تانگہ باناں توں لے کے سائیکل چلان والیاں تیکر ریڈیو اک انج دا اثاثہ سی جیہڑا کہ ہر کوئی اپنے نال لئے پھردا، کھیتاں، کھلیاناں وچ پگڈنڈیاں اُتے چلدے رات دے ہنیرے وچ دفتراں توں واپس آندے ہوئے مزدور کسان ریڈیو موہڈھے اُتے چکے نال گنگاندے گھراں ول آندے۔ ریڈیو دی بدولت ہر کوئی حالات حاضرہ کھیڈ و کھلاڑی ادب و موسیقی نال جڑیا رہندا۔ اج ایسے ادارے دی بنیاداں کھوکھلیاں کیتیاں جا رہیاں نیں۔ سماعتاں وچ رس گھولن والی اوازا دا گلا گھوٹیا جا رہیا اے۔ ست سو توں ودھ لوکاں دے گھراں دے چولہیاں اُتے راکھ پا دتی گئی۔ پاکستان ٹیلی ویژن تے ریڈیو پاکستان لہور دی تاریخی اہمیت نوں سمجھن والے بے بس و مجبور نیں۔ یاد رکھو تاریخی اداریاں تے تہذیب و تمدن نوں ملیا میٹ کرن والیاں نوں نہ ای قوماں معاف کیتا کردیاں نیں نہ ای تاریخ۔