کرونا وباء تے کجھ شعر
حمیداحمد سیٹھی
ساڈے اک بچپن دے دوست جہڑے دس پندراں ورھے پہلاں سول سروس توں ریٹائر ہو گئے سن پر شروع دے کجھ ورھے باقاعدہ رابطے وچ رہن مگروں اوہ اک توں دوجے تے فیر تریجے شہر تبادلیاں دی وجہ نال رابطے وچ نہ رہے۔ اچانک اک فنکشن تے مل گئے تے فیر اساں لہور جمخانہ کلب وچ کرونا وباء دی وجہ نال احتیاطاً اپنیاں کرسیاں دوجے دوستاں توں کجھ فاصلے تے کرکے سکول لائف نوں یاد کرنا شروع کر دتا۔ میں بزنس توں ابتدا کیتی جد کہ دوست نے سول سروس جوائن کر لئی۔ فیر اک ای شہر وچ رہن دی وجہ نال کوئی ہفتہ خالی نہ جاندا کہ ساڈی ملاقات نہ ہوندی۔ ایسے عرصے وچ تن ہور کلاس فیلو مل گئے تے ساڈی محفل ہر ہفتہ اک دوجے دے گھر منعقد ہون لگ پئی۔ ایہناں تن نویں سکول فیلوز وچ اک ڈاکٹر‘ دوجا سیاستدان تے تریجا وکیل سی۔ ساڈا سول سرونٹ دوست خاموش طبع سی۔ ڈاکٹر آخر وچ اظہار رائے کردا۔ وکیل مستقل بولدا‘ سیاستدان اپنی رائے نوں مقدم قرار دے کے اچی آواز وچ اپنی حتمی رائے دیندا جد کہ کاروباری ہون دی وجہ نال میں بڑی گھٹ دخل اندازی کردا۔
ہر پاکستانی جان دا اے کہ ڈاکٹر‘ وکیل تے پٹواری کدی ریٹائر نہیں ہوندا۔ اک چنگا ڈاکٹر جہدے ہتھ وچ شفا ہووے چاہ کے وی پیشے توں پچھے نہیں ہٹ سکدا۔ اوہنوں تے چھڈو مریض اوہدا پچھا نہیں چھڈدے تے جے وکیل اک واری کالاکوٹ تے ٹائی پا لوے تے اوہ جج نہیں تے اوہدے ریڈر نال تعلقات ختم نہیں کردا تے جتھوں تک پٹواری دا تعلق اے جے اوہ اپنے تحصیلدار دا وی استاد بنن دی مہلت‘ قابلیت تے طاقت رکھدا ہووے تے ملک دا وزیراعظم وی اوہدی میزبانی دا شرف حاصل کردا ویکھیا جا سکدا اے تے انج ساڈے ایتھے ویکھیا گیا اے۔
دوستاں دی محفل وچ کرونا وباء نال جڑی قید تنہائی دا کثرت نال ذکر ہوندا پر کیوں جے ہر کوئی ایس عذاب الٰہی دے اگے بے وَس اے ایس لئی کوئی حتمی گل بات نہیں ہو سکدی۔ پچھلے کجھ چِر توں ٹیلی ویژن دیاں خبراں توں اجتناب کیتا جا رہیا سی کیوں جے اوتھے دو سیاسی دھڑیاں دے وچکار جہڑا کھیڈ کھیڈیا جا رہیا اے تے ایس کھیڈ وچ اکثر لوکاں دا مزاج وگڑ کے لڑائی جھگڑے دی شکل اختیار کر سکدا اے۔ ایسے بنیاد تے ساڈے دوستاں نے اک ماہر ڈرامہ نویس دے مشورے تے ڈب ہوئے معروف ترکش ڈرامیاں ول رجوع کر لیا اے۔
اک دن گل بات دوران دوست نے اپنے بیگ وچوں اپنے مرحوم دوست دی مرتبہ کتاب ’’تلاش‘‘ کڈھ کے آکھیا کہ ایہ منتخب تے ہم قافیہ و ہم ردیف شعراں دی کتاب اے جہنوں ساڈے ساریاں دے دوست جسٹس سید جمشیدعلی نے مرتب کیتا سی۔ بجائے ٹی وی اینکراں تے مہماناں دی سطحی تے بے ربط گل بات سنن تے اخبار وچ سیاسی بیان پڑھن دے سید جمشید دے منتخب شعر پڑھ کے اوہنوں یاد کیتا جاوے۔ اسیں سارے دوستاں نے صاحب کتاب نال اتفاق کردے ہوئے اوہنوں سید جمشید دی مرتبہ کتاب وچوں شعر پڑھن دی اجازت دے دتی فیر اوہ شعر پڑھدا رہیا تے اسیں اتھروواں نال تر اکھاں نال شعر سن دے رہے۔
یہ نہ تھی ہماری قسمت کہ وصال ِ یار ہوتا
اگر اور جیتے رہتے یہی انتظار ہوتا
غالب)
اگر اپنی چشم نم پر مجھے اعتبار ہوتا
تو بھلا یہ راز الفت کبھی آشکار ہوتا
(یاس یگانہ)
جو تمہاری طرح تم سے کوئی جھوٹے وعدے کرتا
تم ہی منصفی سے کہہ دو تمہیں اعتبار ہوتا
(داغ)
میرا حال ہی جگرکیا وہ مریض عشق ہوں میں
کہ وہ زہر بھی جو دیتا مجھے سازگار ہوتا
(جگر)
توبہ کیجیے اب فریب دوستی کھائیں گے کیا
آج تک پچھتا رہے ہیں اور پچھتائیں گے کیا
(قمر جلالوی)
یگانہ فکر حاصل کیا تم اپنا حق ادا کر دو
بلا سے تلخ گزرے زندگانی رائیگاں کیوں ہو
(یگانہ)
ہو گیا سلسلئہ مہر و محبت برہم
نازنین بھول گئے ناز و ادا میرے بعد
(آتش)
سچ کی خاطر سر شعلہ بھی زبان رکھ دیتا
بات یہ ہے کوئی مجھ سا نہ رہا میرے بعد
خار صحرائے جنوں یوں ہی اگر تیز رہے
کوئی آئے گا نہیں آبلہ پا میرے بعد
(بہادر شاہ ظفر)
عشرتِ قطرہ ہے دریا میں فنا ہو جانا
درد کا حد سے گزرنا ہے دوا ہو جانا
(غالب)
میں بھی پلکوں پہ سجا لوں گا لہو کی بوندیں
تم بھی پابستئہ زنجیر حنا ہو جانا
(احمد فراز)
اے جہاں ہم کو محبت سے نہیں ہے فرصت
پھر کبھی دشمن ارباب وفا ہو جانا
(قتیل شفائی)
بھیجنا ہم کو بھی ہے گیسوئے جاناں کو پیام
اس طرف سے بھی ذرا باد ِ صبا ہو جانا
(عدم)
ہم نے مانا کہ تغافل نہ کرو گے لیکن
خاک ہو جائیں گے ہم تم کو خبر ہونے تک
(غالب)
