داستان غم

کاش نوجوان کُڑیاں انھی محبت وچ غلط فیصلے نہ کرن

پروفیسر محمد عبداللہ بھٹی

اج مسلسل دوجی رات سی کہ نیند نہیں آ رہی سی۔ ایس وچ کوئی شک نہیں کہ میں دن رات بوہت زیادہ مصروف ہونا واں پر بچپن توں اج تیکر ایہہ اللہ تعالیٰ دا خاص احسان اے کہ میں بستر اُتے لیٹیا نہیں تے سویا نہیں، میں جدوں وی سون دی کوشش کیتی ذہن نوں خیالات توں پاک کیتا تے سو گیا پر ایہہ مسلسل دوجی رات سی کہ مینوں نیند نہیں آ رہی سی میں مسلسل سون دی کوشش کر رہیا سی میں گھنٹیاںکروٹاں بدلنا واں، بستر تبدیل کرنا واں انج دے کمرے وچ سون دی کوشش کیتی جتھے شور بلکل نہیں، نرم بستر، خالی کمرہ تے ACدی خوشگوار کولنگ پر نیند میری اکھاں توں کوسوں دور میں ساہ تے یوگا دی بوہت ساری ورزشاںوی کیتیاں، دماغ تے جسم نوں ریلیکس وی کیتا پر نیند بوہت دور، اکھاں تے دماغ وچ خشکی تے جلن جسم ٹوٹ پھوٹ دا شکار کیوں جے ایس نوں ریسٹ نہیں مل رہی سی، تھکاوٹ دا شدید احساس پر جسم نیند دی حالت وچ نہیں جا رہیا سی۔ آخر کار تنگ آ کے زندگی وچ پہلی وچ میں نیند آور گولیاں کھا کے سون دی کوشش کرنا واں گولیاں دے اثر نال میں نیم غنودگی دے دریا وچ اتر جانا واں پر ہر 10 منٹ بعد یا ادھے گھنٹے بعد فیر میری اکھ کھل جاندی اے۔ میں ہڑ بڑا کے اٹھ جانا گولیاں دا اثر جلدی ختم ہو گیا تے فیر میری اکھ کھل گئی۔ ہن میں ہمیشہ دی طرح کھلے اسمان دے تھلے جان دا فیصلہ کیتا میری ایہہ پرانی عادت اے کہ جدوں وی میں بوہت پریشان ہونا واں تے یا تے کسے پارک یا باغ وچ چلا جانا واں جتھے درختاں میداناں تے پھُلاں دے وچکار اپنے آپ نوں بہتر محسوس کرنا واں ہن کیوں جے رات دا آخری حصہ لنگھ رہیا سی ایس لئی میں گھر دی چھت اُتے آ گیا اسمان اُتے چن تے تارے چمک رہے سن میں کرسی اُتے بیٹھا تے اسمان ول ویکھن لگیا تے پروردگار نال دعا تے مدد دے وچکار مینوں بار بار ایس بے بس مجبور لاچار خوف زدہ نوجوان کُڑی دا چہرہ یاد آ رہیا سی ایس دی اتھرواں وچ ڈُبی اکھاں جیہڑی رو رو کے سُجھ چکیاں سن۔ ایس دیاں اکھاں وچ دعا التجا مدد دی پکار سی ایس دا چہرہ غم وچ ڈُبیا مدد مدد سد رہیا سی تے میں بے بسی دی تصویر بنیا ایس نوں ویکھ رہیا سی۔ اوہ اپنی داستان غم سنا کے چلی گئی پر مینوں انج دا روگ تے غم دے گئی کہ میں دو دن توں انگاریاں اُتے لیٹ رہیا سی میں ساری زندگی کسے انسان نال نفرت نہیں کیتی مینوں اللہ نال عشق اے تے اللہ تعالیٰ دی بنائی ہوئی ہر شے نال محبت اے، ہر دکھی بے بس انسان نوں ویکھ کے شدت نال مینوں خدا دی یاد آندی اے تے جو میرے کولوں ہو سکدا اے ایس دی مدد کرن دی کوشش کرنا واں پر ایس کیس وچ مینوں سمجھ نہیں آ رہی سی کہ کس طرح ایس حوا دی دھی دی مدد کراں۔ میں جیہڑا انساناں نال پیار کرنا واں اج مینوں انساناں دا ایہہ روپ بوہت بُرا لگیا میرا دل کر رہیا سی کہ ایہناں نوں اڑھاکے جہنم دے شدید ترین حصے وچ سٹ دیواں تے اُتے ڈھکن رکھ کے جہنم نوں بند کر دیواں، ایہناں نوں آتش فشاں دے دہانے اُتے رکھ دیواں۔
ایس وچ کوئی شک نہیں کہ انسان ہی انسان اُتے ظلم کردا اے پر انج دا ظلم کہ دل و دماغ پگھلنا شروع ہو جائے ساہواں رکنیاں شروع ہو جان تے انسان دا وحشی تے قاتل بنن دا دل کرے اخلاقیات دی ساری حداں کراس کرن نوں دل چاہے ساڈے پیارے آقا نبی کریم ﷺ نے دھیاں نوں زندہ زمین وچ گاڑن نوں سختی نال منع تے ظلم عظیم قرار دتا اے پر اسیں مسلم معاشرے وچ اج وی ایہہ گھنائونا کم مختلف طریقیاں نال صبح و شام کر رہے آں ساڈے ای معاشرے وچ کجھ ظلم تے بدکردار لوک حوا دیاں دھیاں دے نال ظلم و بربریت دا ایہہ ظالمانہ کھیڈ کس آزادی تے ڈھٹائی نال کھیڈ رہے نیں۔ ساڈے انھے قانون وچ اینی جان نہیں کہ انج دے لوکاں نوں کیفر کردار تیکر اپڑا سکیے۔ انج دی مجبور بے بس لاچار خوف زدہ بچیاں نوں سہارا دے سکیے۔ پتہ نہیں ساڈا ایہہ عوام کش نظام کدوں تبدیل ہوئے گا۔ کدوں انصاف تے قانون اینا طاقتور ہوئے گا کہ مجبور دی دادا رسی ہو گئے، ایس ظلم دی داستان کجھ ایس طرح اے۔ میں روزانہ دی طرح دفتر توں شام ڈھلے گھر آیا تے گھر دے برآمدے وچ اک نوجوان خوبصورت کُڑی بیٹھی میرا انتظار کر رہی سی، میں ایس دے ساہمنے بیٹھا تے سوالیہ نظراں نال ایس ول ویکھن لگیا۔ ایس نے پہلا سوال انج دا کیتا کہ میری ساری تھکاوٹ نال بھرپور حسیات تے چوکنا ہو گئیاں۔ اوہ کہن لگی سر میں خود کشی کرنی اے موت دا کوئی انج دا طریقہ کہ میری روز محشر پکڑ نہ ہوئے، سر سنیا اے خود کشی حرام اے، نہیں سر میں روز روز دے مرن نال اک ای دن مر کے ایس جہنم توں آزادی چاہنی آں جس وچ اج کل میں زندہ رہ رہی آں۔ میرے ساہمنے تقریباً روزانہ ای انج دے لوک آندے نیں جیہڑے کہندے نیں کہ اسیں خود کشی کرنی اے تے مینوں ہمیشہ دی طرح ایہناں اُتے غصہ آندا اے پر ایس کُڑی دی الم ناک داستان سنن دے بعد مینوں ایس اُتے غصہ نہیں آیا، رحم، محبت، شفقت تے بوہت ترس تے دکھ ہویا۔ ایہہ کُڑی اپنے ماں باپ دے نال کویت وچ پچھلے 20 سال توں رہ رہی سی۔ ماں باپ پڑھے لکھے تے بالاں نال محبت کرن والے ایہہ جوان ہوئی تے ایس نوں پڑھن لئی پاکستان گھل دتا، ایس نے یونیورسٹی وچ داخلہ لے لیا تے اپنی پڑھائی شروع کر دتی یونیورسٹی وچ ای اک منڈے نال ایس دی دوستی ہو گئی جیہڑی بعد وچ محبت تے عشق وچ بدل گئی۔ کُڑی دیاں اکھاں وچ مستقبل دے بوہت سارے خواب سن ایہہ دن بدن ایس دی محبت وچ ڈُبدی چلی گئی ہن منڈے نے ایس نوں پرپوز کیتا ایس دی خوشی دا ٹھکانہ نہ رہیا منڈے نے اپنی چکنی چوپڑی گلاں وچ ایس طرح الجھایا کہ ایس نے ماں باپ نوں کہیا کہ میں فوری شادی کرنی اے۔ ماں باپ نے بوہت سمجھایا پر ایہہ نا منی تے منڈے والیاں دا پتہ وی نہ کرایا تے شادی کر لئی گھر والے بوہت ناراض سن پر ایس نے ساری ذمہ داری اپنے سر لئی کہ میں کدی شکایت نہیں کراں گی تے ہر حال وچ گزارا کراں گی۔ ایس دے گھر والیاں نے ایس دی شادی کیتی تے واپس کویت چلے گئے ایہہ اکھاں وچ ہزاراں سپنے سجائے خوشی خوشی پیا گھر آ گئی، ایہہ شادی دیاں خوشیاں وچ ایس طرح کھوئی کہ اک مہینا لنگھ گیا تے پتہ وی نہیں چلیا، ایس دوران ایس نے محسوس کیتا کہ رات نوں ایہناں دے گھر وچ بوہت سارے مشکوک کردار دے لوک آندے نیں ایہناں دے گھر وچ 10 دے نیڑے نوجوان کُڑیاں سن جنہاں دے بارے وچ دسیا گیا کہ رشتے دار نیں پڑھن لئی آئیاں نیں۔ ایسے دوران ایس دا میاں کسے دوجے شہر کم لئی گیاتے رات نوں کوئی مرد شراب دے نشے وچ دھت ایس دے کمرے وچ آ گیا ایس نے رو رو کے اپنی جان تے عزت بچائی، اگلے دن گھر وچ موجود کُڑیاں وچوں اک نے ایس نوں دسیا کہ ایہہ جسم فروشی دا دھندہ کردے نیں، یونیورسٹی تے کالجاں وچ منڈے داخل ہوندے نیں خوبصورت کُڑیاں نوں محبت دے جال وچ پھسا کے ایتھے لیاندے نیں کجھ دن ایتھے رہ کے منڈا پیسے لے کے نس جاندا اے۔ ایتھے ایہناں کُڑیاں دی غلط فلماں بنائیاں جانداں نیں فیر ایہناں نوں بلیک میل کر کے جسم فروشی اُتے مجبور کیتا جاندا اے اگے دی داستان اینی الم ناک اے کہ میرا قلم لکھن توں عاجز اے، کاش نوجوان کُڑیاں انھی محبت وچ غلط فیصلے نہ کرن، اپنی داستان غم سنان دے بعد اوہ کُڑی چلی گئی پر مینوں غم دا مجسمہ بنا گئی۔