بے باک صحافت زیر عتاب کیوں؟
امپریل ازم نوں ختم کرن وچ پریس دا کردار ہمیشہ بہت اہم رہیا اے
تابندہ خالد
امپریل ازم نوں ختم کرن وچ پریس دا کردار ہمیشہ بہت اہم رہیا اے۔ قلم دی طاقت توں بھلا کون انکار کر سکدا اے؟ قلم دی طاقت اینی اے کہ جدوں اوہ اٹھدا اے تے برائیاں دا سر قلم ہو جاندا اے کیوں جے جابر حاکم دے سامنے کلمہ حق کہنا وی ’’جہاد‘‘ اے۔ صحافی قلم نال قوماں دی تقدیر رقم کردے نیں۔ صحافیاں دے قلم توں شہ پارے نکلنے چاہیدے نیں تاں جے ایس نور دی رہنمائی نال عوام الناس سچائی نوں جان سکن۔ نہ کہ قلم ایسا ہووے کہ اوہ ’’ڈاکو کا خنجر‘‘ بن سکے۔ حالانکہ بے باک صحافی دی جدوجہد تے ’’جمہوری اقدار‘‘ اے۔ صحافت ایسے انقلاب دی متمنی ہونی چاہیدی اے جہدے وچ لٹیریاں دا احتساب ہووے۔
صحافی ہو گیا مرحوم، صحافت مرگئی کب کی
قلم اب جراتِ اظہارِ رائے کو ترستا ہے
٭٭٭٭٭٭
قارئین ’’تہلکہ تے صحافت‘‘ دا چولی دامن دا ساتھ اے۔ تہلکہ نے جرات مند تے بے باک صحافت دے نویں باب لکھے۔ ویکھیا ایہہ گیا اے کہ دنیا دے ملکاں وچ جدوں جدوں ’’پنڈوراباکس‘‘ کھلیا اوہدوں اوہدوں صحافت اتے قدغن لائی گئی۔ جابرانہ طرز حکومت نے صحافت اتے لگام کسی۔ حتیٰ کہ ٹاک شوز وچ بحث دا موضوع تے ایجنڈا طے کیتا گیا۔ ویکھیا ایہہ گیا کہ وڈے وڈے میڈیا ہائوسز کرپشن دے گاڈ فادر نوں پیارے ہو جاندے نیں۔
جب ظلم و ستم کے کوہ گراں
روئی کی طرح اڑ جائیں گے
سب تاج اچھالے جائیں گے
سب تخت گرائے جائیں گے
بس نام رہے گا اللہ کا
اور راج کرے گی خلق خدا
٭٭٭٭٭٭
اج کل ایہہ گل زبان زدعام اے کہ حکومتاں تے طاقتور سیاستداناں دے خلاف جان دا مطلب جان توں جانا اے تے کیہ ہن اسیں مظلوم عوام دے حق وچ آواز نہ چکیے۔ جدوں اسیں اوہناں دی آواز نہیں بناں گے تے بے یارومددگار چھڈدیاں گے تے یقینا غضب الٰہی نوں دعوت دیاں گے کیوں جے کفر دا نظام تے چل سکدا اے مگر ظلم دا نہیں۔ چپس لان والا‘ چھابڑی والا‘ مکینک‘ الیکٹریشن‘ پلمبر‘ درزی‘ زلف تراش‘ تندور والا‘ راج مزدور ایہہ سارے وڈے لوک نیں جہڑے لقمہ حلال تلاش کرن لئی درد درد ی ٹھوکراں کھا رہے نیں۔ ایہہ خلق خدا اے۔ لوک بھکے مر رہے نیں‘ خودکشیاں کر رہے نیں‘ مہنگائی تے بے روزگاری دے کارن چلدی پھردی لاش بن چکے آں۔ ایسے ضمن وچ شعبہ صحافت دی ساری ہمدردیاں غریب عوام لئی ہونی چاہیدیاں نیں نہ کہ جی حضوری کروان والے مردہ ضمیر سیاست داناں لئی۔
پھول دامن پہ سجائے ہوئے پھرتے ہیں وہ لوگ
جن کو نسبت ہی نہ تھی کوئی چمن سے یارو
سینہ قوم کے ناسور ہیں، یہ پھول نہیں
خوف سا آنے لگا ہے سرو و سمن سے یارو
٭٭٭٭٭٭
جتھے ’’سیاسی سکینڈلز‘‘ سامنے آئے جہڑے صحافی نے جانبدار صحافت نہیں کیتی ایتھوں تک کہ آئینہ وکھان والے صحافی نوں جان دے لالے پے گئے۔ جہڑا صحافی اپنی قلم دی آبرو نوں بچان وچ کامیاب ہو گئے اوہناں نوں موت دے گھاٹ اتار کے دوجیاں لئی سامان عبرت بنا دتا جاندا اے۔ قارئین‘ ایس دور ظلمت وچ بے باک صحافی ہن انگلیاں اتے گنے جا چکے نیں جہناں دی ایس گلے سڑے تعفن زدہ نظام وچ کوئی جگہ نہیں۔ دروغ گوئی دی بجائے حق گل کہن دی پاداش وچ اوہناں نوں ملازمتاں توں ہتھ دھونا پے رہیا اے۔ ایس استحصالی نظام نوں نہ صرف صحافت بلکہ پورا ملک بھگت رہیا اے تے اشارے تے اینے سنگین نیں کہ کدھرے ملک دا شیرازہ نہ بکھر جاوے۔
اس پر مجھے جبیب جالب کی نظم یاد آگئی۔
خوب آزاد صحافت ہے
نظم لکھنے پہ بھی قیامت ہے
دعوی جمہوریت کا ہے ہر آن
یہ حکومت بھی کیا حکومت ہے
دھاندلی دھونس کی ہے پیداوار
سب کو معلوم یہ حقیقت ہے
خوف کے ذہن و دل پہ سائے ہیں
کس کی عزت یہاں سلامت ہے
٭٭٭٭٭٭
