غزل

انور ندیم علوی

اوہ کہانی گیر سی تے رنگ اجیہا بھر گیا
پنڈ اپنے جرماں دی وی میرے سر تے دھر گیا
اس قدر دھوکھے ملے نیں ہر قدم تے دوستو
سچ پچھو تے دوستی دے ناں توں اے دل ڈر گیا
پیار دی زنجیر نے بنیھا نظام زندگی
جو وی تارا ٹٹ کے نسیا آپ آپوں مر گیا
کاغذی نیں پھل سنو! پردیس خالی پیار توں
ایہہ پتہ بارہیں ورہیں لگیا جدوں میں گھر گیا
میرے لُوں لُوں وچ وفاواں دی عجب اکسیر سی
ماریا سی مینوں ڈنگ پر آپ وی سپ مر گیا