غزل

نصیربلوچ

دس کیہ کریں گا دھپ توں بچن لئی پیاریا
کل مڑ کسے جے دھرتی تے سورج اتاریا
ہن کس طرح کراں میں نویں لارے تے یقین
ساون وی لنگھدا جاندائے او چیتر دے کاریا
اس پا لئے نیں غیر دے چھلے منے منے
دینا سی جہدی انگلی دا میچا سناریا
جس دے بدن تے لیر وی ن ہیں سر تے چھت وی نہیں
سورج وی اوہنوں دتا ای پالے دا ماریا
منی نہیں ہار سُکے ہوئے تیلے سیلاب توں
دریا کناریاں تائیں پانی ونگاریا
ہن ڈگ پیا اے جسے دا شاہی قلعہ نصیر
ہن آ وی جا کہ ساہواں دا لشکر وی ہاریا