غزل

تنویر بخاری

پیا ویکھناں تماشا سوچاں ایانیاں دا
ایناں مزا نہیں اوندا گلاں سیانیاں دا
آیاں نواں زمانہ‘ پائیے آ نویاں لیہاں
اوگت گیا اے پینڈا راہاں پرانیاں دا
کردے نیں روز ہلے بن بن کے کاں ہلاکو
ہُندا اے رب ای راکھا چڑیاں نمانیاں دا
خورے میں ایس گلوں وکھرا نویکلا آں
کالھا اے پیر میتھوں بوہتا ای ہانیاں دا
پُچھدے او کیہ بخاری ! نہیں ذات کوئی میری
کوئی نہیں رنگ ہُندا جسراں کہ پانیاں دا