غزل

امین خیال

ساڈے کول وی پل دو پل لئی تے بہہ جانا
دس اک جپھی لایاں تیرا کیہ لہہ جانا
اوس ڈراکل کھل کھلا کے ساتھ کیہ دینا
جنہے ککھ وی ہلن تے تبھک تریہہ جانا
ریت دے خولوں باہر نکلنا وی اس چاہنا
رسماں دے فرسائے ہیٹھاں وی چھہ جانا
اوہ گاہوے تے سہی پیار دی جوگ نوں جو کے
اساں تے سکھیا پیار دے پھلہیاں سنگ گہہ جانا
انج تے جھوٹھ انا دے اوہنے بُت نہ بھننے
مجبوری دے ہتھوں قدماں وچ ڈھہہ جانا
سنگ ن بھان دے وعدے وی اس پیڈے کرنے
تنیں منٹیں اوہنے گڈیوں وی رہ جانا
ویکھیا عجب وطیرہ اساں خیال ہوراں دا
جیویں اندروں اُٹھے اونویں ای سب کہ جانا