غزل

امرجیت سنگھ سندھو

تیری چٹھی چ توں ہوندا تاں ہیں، ایپر نہیں ہوندا
کہ گھر دا خیال گھر ورگا تاں ہوندے، گھر نہیں ہوندا
میرے حاضر، نہ حاضر ہون دا کیہ فرق پیندا ہے
میں جتھے ہوندا ہاں، اس تھاں تے وی اکثر نہیں ہوندا
میرے خواباں ’چ توں جبری ہی آ وڑدیں تاں دل ڈردے
بڑا سمجھائیائے دل نوں، ہر بشر بابر نہیں ہوندا
جنہاں دے دل چ کھچ ہوندی ہے منزل دی، انھاں اگے
کوئی صحرا نہیں ہوندا، کوئی ساگر نہیں ہوندا
کلاکاراں ’تے کافر ہون دا فتویٰ نہ لا قاضی
کلا دی پوجا کردے جو، کدی کافر نہیں ہوندا
ایہہ وی کجھ مان چاہندا ہے، اوہدی وی انکھ ہوندی ہے
اے پتھر دل! کسے دا دل کوئی پتھر نہیں ہوندا
محبت دا سمندر کوئی سر پھریا ہی تر سکدے
ایہہ بھو ساگر بناں ڈبے کدی وی تر نہیں ہوندا
کوی دربار، ٹی. وی.، ریڈیو، کویاں دی محفل وچ
بڑی ہی دیر توں ’سندھو‘ کتے حاضر نہیں ہوندا