جادو ٹونے تے شیطانی عمل

لکھت:مولانا محمدا کرم اعوان

اللہ کریم قرآن مجید وچ ارشاد فرماندا اے ’’تے اوہناں نے ایسی چیز دی پیروی کیتی جو سلیمان (علیہ السلام) دے زمانے وچ شیاطین (جن تے انسان) پڑھدے سن تے سلیمان (علیہ السلام) نے کفر نہیں کیتا پر شیاطین کفر کردے سن لوکاں نوں جادو دی تعلیم دیندے سن تے جو کجھ بابل (شہر) وچ ہاروت تے ماروت (دو فرشتے) تے نازل کیتا گیا تے اوہ وی جدوں تک کہہ نہ دیندے کہ ساڈا وجود وی اک امتحان اے سو کفر وچ نہ جا پینا تے اوہ کسے نوں نہیں سن سکھاندے تے ایہ اوہناں توں (ایسا جادو) سکھنا چاہندے سن جہدے نال میاں تے اوہدی بیوی وچ جدائی پا دین پر ایہ (جادوگر) ایہدے نال اللہ دے حکم توں علاوہ کسے دا کجھ نہیں وگاڑ سکدے تے ایسی چیز (جادو) سکھدے جو اوہناں نوں نقصان تے اپڑاندے تے اوہناں نوں نفع نہ دیندے تے ایہ وی جان دے سن کہ جنہے ایس چیز نوں اختیار کیتا اوہدا آخرت وچ کجھ حصہ نہیں تے اوہ بہت بُرا اے جہدے پچھے اوہناں نے اپنی جان لا دتی کاش ایہ جان دے ہوندے۔ تے جے ایہ ایمان لیاندے تے پرہیزگاری اختیار کردے تے اللہ کول ایہدا معاوضہ چنگا سی کاش اوہناں نو ںاینی عقل ہوندی‘‘۔
جادو تے شیطانی عملیات:
شیطاناں نے لوکاں نوں کفر سکھایا تے اوہ کفر کیتا سی لوکاں نوں جادو سکھایا۔ سلیمان علیہ السلام دی حکومت انساناں‘ جانوراں‘ پرندیاں‘ جناں‘ ہواواں تے ہور ڈھیر شیواں تے سی تے سارے اوہناں دے ارشادات دی تعمیل کردے‘ اوہناں دی گل سمجھدے تے اپنی گل اوہناں دی بارگاہ وچ عرض کردے۔ شیطان نے لوکاں وچ وی اک شوق پیدا کر دتا کہ سلیمان علیہ السلام وانگوں ساڈے کول وی کجھ کمالات ہونے چاہیدے نیں۔ ایہدے لئی شیطاناں نے جادو دے ناں تے لوکاں نوں کفریہ کلمات سکھائے۔ جادو دے پچھے وی شیطان ای ہوندے نیں جہناں نوں ’’حاضرات‘‘ کہندے نیں کدی ’’موکل‘‘ کہندے نیں‘ کدی اوہناں دا ناں کوئی ہور رکھ لیندے نیں۔ جادوگر ایہ سمجھدا اے کہ ایہ میرے تابع نیں پر انج نہیں ہوندا۔ ہوندا ایہہ وے کہ جادوگر شیطان دے تابع ہو جاندے نیں۔ اوہ شیاطین‘ جو کجھ اوہناں دے وَس وچ اے اوہ وی ایس لئی کردے نیں کہ جو منتر اوہ سکھاندے نیں اوہناں وچ کفر ہوندا اے۔ جادومنتر وغیرہ وچ بہت ساریاں پرانیاں زباناں دے ایسے الفاظ استعمال کیتے نیں جہناں دا آپ جادوگر نوں وی مفہوم پتہ نہیں ہوندا پر اوہ کفریہ الفاظ ہوندے نیں۔
افسوس تے ایہہ وے کہ یار لوکاں نے قرآن حکیم نوں وی معاف نہیں رکھیا تے قرآن دیاں آیتاں جو ہدایت دا کارن سن‘ تے دِلاں لئی وی تے وجود لئی وی شفا سن‘ اوہناں نوں وی کافرانہ عمل دے نال جادو لئی استعمال کیتا جاندا اے۔ کسے آیت نو ںالٹا لکھو گے کہ ایہ جادو ہو جاوے گا فلاں سورت نو الٹا لکھو‘ ایہدے اعداد کڈھ کے اوہناں نوں پیشاب نال لکھو‘ ککڑ کوہ کے تے فلاں آیت نوں اوہدے لہو نال لکھو۔ پیشاب نال لکھنا یا دم مسفوح نال لکھنا گستاخی اے کہ اوہ لہو جو کوہن ویلے نکلدا اے حرام وی اے‘ ناپاک وی اے۔ نزول قرآن دے بعد جادوگراں نے قرآن حکیم دے نال وی اوہو توہین آمیز سلوک کیتا جو پہلیاں کتاباں دے نال شیطاناں نے کیتا سی پر اللہ کریم فرماندا اے: سلیمان علیہ السلام تے اللہ دے نبی سن‘ اوہ تے کفر نہیں سکھا سکدے سن اوہناں نے تے کفر دی تعلیم نہیں دتی شیطاناں نے کفریہ کلمات سکھائے تے اوہ کفریہ کلمات کیہ سن؟ لوکاں نوں اوہناں نے جادو سکھایا۔ برائی کردے کردے انسان اک ایسے درجے تے اپڑ جاندااے کہ جدوں شیطان اوہدے نال ہم کلام ہوندے نیں (سورۃ انعام) شیطان اپنے دوستاں دے دِلاں وچ گلاں پاندے رہندے نیں اوہناں نال گل کردے نیں‘ اوہناں نوں ترغیب دیندے نیں تے کفر دا راہ وکھاندے نیں۔ جدوں ایہ گل عام ہوئی تے شیطاناں نے لوکاں نوں جادو سکھانا شروع کر دتا تے اوس دور وچ بابل شہر وچ اللہ کریم نے دو فرشتے نازل فرمائے۔ ہاروت تے ماروت اللہ دے دو فرشتے سن‘ اوہناں نوں نازل فرما دتا کہ اوہ جادو دی تشریح لوکاں نو ںدسن۔
ایہ گل بڑی عجیب لگدی اے کہ جدوں اللہ دا نبی موجود اے تے لوکا ںدی ہدایت دا کم وی کر رہیا اے تے فیر فرشتے کیوں مقرر فرمائے گئے۔ لوک جدوں اوس جادو دے اسیر ہون لگ پئے تے لوکاں نوں ایہدا بڑا شوق چڑھیا تے گمراہ ہون لگ پئے تے اللہ نے اپنے کرم تے اپنی رحمت نال دو فرشتے ایس لئی مامور فرما دتے کہ نبی دی شان توں ایہ بعید اے کہ اوہ برائی دیاں تفصیلاں دسے۔ مثلاً نبی کریمؐ ہوراں فرمایا: جوأ حرام اے‘‘ ہن ایہ گل تے ہو گئی پر جے حضور اکرمؐ جوئے دے سارے طریقے وی سمجھاندے کہ ایہ تاش نال ایس طرح کھیڈیا جاندا اے‘ کوڑیاں نال ایس طرح کھیڈیا جاندا اے‘ فلاں کم کرن نال ہر جاندا اے یاں جت جاندا اے تے تے ایہدا مطلب سی کہ جوئے دی تعلیم وی دتی جا رہی اے۔ اللہ دا نبی جے ایہ تفصیلاں دسدا تے گمراہ لوک اوتھوں سکھ کے اوہو کم شروع کر دیندے جہدے توں اللہ دا نبی منع فرما رہیا اے۔ ایس لئی انبیاء علیہم الصلوٰۃ والسلام نے برائی توں منع تے فرمایا پر برائی دے طریقیاں تے بحث نہیں فرمائی۔ ایہ اوہنا ںدی شان توں بعید سی۔ اوس دور وچ کیوں جے لوک جادو وچ کثرت نال مبتلا ہو رہے سن اللہ کریم نے دو فرشتے نازل فرما دتے جو اوس جادودیاں تفصیلاں دسدے سن کہ ایہ کرو گے تے ایہ ہووے گا‘ اوہ کرو گے تے اوہ ہووے گا۔ پر کوئی اک بندہ وی ایسا نہیں سی جہنوں جادو دے بارے دسن توں پہلاں اوہ ایہ نہیں سن دسدے کہ ساڈا نازل ہونا وی تہاڈے لئی اک آزمائش اے اسیں تہانوں جادو دساں گے تے سہی پر کفر نہ کرو تے ایہناں طریقیاں وچ نہ پوو‘ ایہ کفر اے جے اختیار کرو گے تے کافر ہو جائو گے۔ ایس چتاونی دے باوجود لوکاں نوں شوق چڑھیا ہویا سی تے شوق وی ایس طرح دیاں گلاں سکھن دا سی:کہ دوجیاں دیاں بیویاں نوں گمراہ کر سکو تے دوجیاں دیاں عورتاں نو ںاپنے ول راغب کر سکو۔ انج دے منتر لوک زیادہ سکھدے سن۔
ضمناً ایہ گل آ گئی۔ ساڈے نال اک مولوی صاحب ذکر وچ شامل ہوئے‘ چنگے بندے سن پر کسے عورت دے جال وچ پھس گئے۔ اوہنوں اپنے ول راغب کرنا چاہندے سن۔ کیوں جے ایہ غیرشرعی کم سی شیخ نوں کس طرح کہندے! جدوں زیادہ گھابرے تے شیطان نے دل وچ ایہ خیال پایا کہ ایہ کم تے میرے کرن دا اے تے تسیں اک ولی اللہ دے پچھے لگے ہوئے او۔ اوہناں نے کوئی شیطانی عمل کرنا شروع کر دتا تے اوہ عورت اوہناں ول مائل ہو گئی پر دین سارے دا سارا چھٹ گیا۔ اوہ نہ صرف سلسلہ چھڈ گئے سگوں نماز روزے توں وی گئے۔ اوہناں دیہاڑیاں کسے بندے نے حضرت جیؒ دے خلاف کتابچہ لکھیا‘ کوئی علمی دلیلاں نہیں سن پر آپؒ دی ذات تے کیچڑ اچھالیا گیا کہ ایہ ایسے نیں‘ فلاں فتویٰ غلط دتا وغیرہ۔ مولوی صاحب نوں وکھایا تے اوہ چھپوان لئی تیار ہو گئے۔ اللہ دی شان پریس والیاں نوں ملن پنڈی گئے تے دوویں انھے ہو گئے۔ ڈاکٹر چیک کردے تے کہندے کوئی خرابی نہیں‘ نظر آنا چاہیدا اے۔ مولانا نوں خیال آیا کہ ایہ جو کتاب چھپوان چلا سی ایس وجہ نال تے نہیں! توبہ کیتی تے اللہ دی شان‘ نظر ٹھیک ہو گئی گھر آئے تے خیال آیا اتفاقاً ایسا ہو گیا ہووے گا‘ کتاب چھپوان دا ارادہ کیتا پر جدوں شہراپڑے تے دوجی واری وی نظر جاندی رہی۔ اللہ وی بڑا بے نیاز اے‘ مولانا نے فیر توبہ کیتی تے اللہ نے فیر نظر دے دتی۔ ایہدے بعد مولانا نے اوہ مسودہ پاڑ دتا تے اوہ کتابچہ کدی نہ چھپیا پر عجیب گل ایہہ وے کہ ایہدے باوجود وی اوہناں نوں توبہ دی توفیق نہیں ہوئی۔ جادو‘ ٹونیاں تے ٹوٹکیاں وچ جہڑے لوک اک واری شیطان دے ہتھے چڑھ جاندے نیں اوہناں دا بچنا اوکھا ہوندا اے۔
جادوگر کسے دا کجھ نہیں وگاڑ سکدے:
ایہ صرف وہم اے کہ جادوگر ساڈا کجھ وگاڑ لین گے‘ کوئی جادوگر کسے دا کجھ وی نہیں وگاڑ سکدا سوائے ایہدے کہ آپ کفر وچ مبتلا ہو جاوے۔ کسے دا کجھ وگڑدا وی اے تے جادو دی وجہ نال نہیں وگڑدا‘ اوہدی اپنی کمزوریاں تے خطاواں دی وجہ نال اوہدے تے اثر ہو جاندا اے اگے قرآن حکیم ایہدی وضاحت کردا اے کہ اوہ فرشتے ہر اک نوں دسدے سن کہ جادو دی تفصیل تے اسیں تہانوں دسنے آں پر ایہ کفر تے تہاڈی آزمائش اے‘ اللہ لئی کفر وچ مت پوو پر کثرت نال لوکاں دا رجحان ای ایس پاسے سی کہ ایسا کوئی علم مل جاوے جہدے نال دوجیاں دیاں بیویاں ساڈے ول راغب ہو جان‘ میاں بیوی وچ تفریق ہو جاوے۔ قرآن کریم فرماندا اے ’’اوہ ایس جادو نال کسے دا کجھ وی نہیں وگاڑ سکدے‘ نہ شیطان کسے دا کجھ وگاڑ سکدا اے نہ جادو گر کسے دا کجھ وگاڑ سکدا اے‘‘۔ ہاں پر ایہ ہوندا اے کہ جس بندے توں جس تھاں توں‘ جس کم توں حفاظتالٰہیہ اٹھ جاوے اوتھے اوہ اثر کردا اے۔
حفاظت الٰہیہ:
ہربندے نوں‘ ہر بندہ مومن نوں ‘ہر کلمہ گو نوں حفاظت الٰہیہ نصیب اے۔ کجھ غلطیاں ایسیاں ہوندیاں نیں‘ کجھ گناہ ایسے ہوندے نیں جہناں دی وجہ نال کئی واری اوہدی حفاظت ختم ہو جاندی اے۔ اوس گناہ دا قدرتی نتیجہ ایسا ہوندا اے جیویں کوئی غلط چیز کھائو تے بدہضمی ہو جاندی اے جو اوس کھانے دا اک فطری نتیجہ اے۔ اک گلیا سڑیا پھل سی‘ تسیں کھا لیا ہیضہ ہو گیا ایسے طرح کجھ غلطیاں ایسیاں ہوندیاں نیں کہ جے اوہ ہو جان تے کسے نہ کسے تھاں توں حفاظت الٰہیہ اٹھ جاندی اے‘ کاروبار توں اٹھ گئی‘ صحت توں اٹھ گئی‘ گھریلو معاملیاں توں حفاظت الٰہی اٹھ گئی‘ جتھوں اللہ دی حفاظت اٹھ جاوے‘ اوتھے شیطان وی اثر کردا اے تے شیطانی کلمات وی اثر کردے نیں۔ مقصود ایہ ہویا کہ جے کسے نوں ایہ شبہ ہووے کہ میرے تے کوئی جادو کر رہیا اے تے اوہنوں اپنے آپ نوں لبھنا چاہیدا اے کہ میرے تے جادو کیوں اثر کر رہیا اے۔ کوئی غلطی سمجھ وچ آ جاوے تے اوہدے توں توبہ کرے‘ رجوع کرے۔ سمجھ وچ نہ آوے تے وی اوہ ارحم الراحمین اے۔ اوہدے اگے دعا کرے کہ توں جاننا ایں میں کہڑی خطا وچ مبتلا واں میں ایہدے توں توبہ کرنا واں‘ مینوں ایہدے توں بچن دی توفیق عطا فرما تے مینوں ایہدے توں محفوظ فرما۔ اوہ کریم اے اوہ محفوظ فرما دیندا اے۔ اکثر سانوں اپنیاں خطاواں دا پتہ وی نہیں چلدا کہ اسیں کیہ ظلم کیتی جا رہے آں۔ معمولی جان دے ہوئے اک کم کردے رہنے آں۔ نبی کریمؐ ہوراں دا اک ارشاد اے جہدا مفہوم ایہ وے کہ بندہ ساری عمر نیکی کردا رہندا اے پر کوئی اک جملہ ایسا کہہ دیندا اے جو ساریاں نیکیا ںنوں برباد کر کے اوہنوں دوزخ دا مستحق بنادیندا اے‘ اک بندہ ساری عمر گناہ وچ تے برائی وچ گزاردا اے پر کدی کوئی اک جملہ ایسا کہہ دیندا اے کہ اوہدے سارے گناہ معاف ہو جاندے نیں تے اوہ جنت دا مستحق ہو جاندا اے۔
اکثر اسیں بے شعوری وچ‘ بے خیالی وچ‘ نہ جاندے ہوئے وی کوئی ایسا جملہ کہہ دینے آں جو اللہ دی بارگاہ وچ بہت وڈا جرم ہوندا اے تے ایہدی وجہ نال حفاظت الٰہیہ اٹھ جاندی اے۔ جادو کیہ اے؟ شیطانی کلمات کیہ نیں؟ کفریہ کلمات نیں۔ شیطان کوشش کردا اے کہ جو بندہ اوہ کفریہ کلمات ادا کر رہیا اے اوہدی جو مدد کر سکدا اے کرے۔ لوک سمجھدے نیں یاں عامل سمجھدے نیں کہ ایہ جنات یاں ایہ حاضرات یاں موکل ساڈے تابع نیں۔ اصل وچ شیطان نے اوہناں نوں اپنے تابع کر رکھیا ہوندا اے تے شعبدے وکھا کے‘ اوہناں نوں سامنے لیا کے‘ اوہناں دی وجہ نال دوجیاں دا دین تباہ کردا اے‘ دوجیا ںدے عقیدے تباہ کردا اے‘ دوجیاں دیاں عزتاں تباہ کردا اے‘ دوجیاں دا سرمایہ تباہ کر دیندا اے تے پیسے اوہناں نوں دواندا اے۔ واقعتاً ایہ ہوندا ایہہ وے کہ اوہ شیطان یاں موکل اوہناں دے تابع نہیں ہوندے‘ اوہناں نے ایہناں عاملاں نوں اپنے تابع کر رکھیا ہوندا اے جو دوچار شعبدے وکھا کے لوکاں نوں گناہ تے برائی وچ مبتلا کردے تے لوکاں دے عقیدے برباد کردے نیں۔
رزق دی بندش تے جادو:
کہن نوں تے ایہ اک چھوٹا جیہا جملہ اے میری روزی کسے جادوگر نے بنھ دتی اے پر ساڈے معاشرے وچ ایہ شکایت عام سنن وچ آئی اے۔ ہن جے کسے دا ایہو عقیدہ بن جاوے تے ایہ رب کریم دے ایس فرمان نال متصادم اے‘ جو ساری کائنات دا رب اے۔ روئے زمین تے جو کوئی وی ذی روح اے‘ اوہدی روزی اللہ دے ذمے اے۔ (سورۃ ہود6)۔ ہن قادر مطلق تے اپنے ذمے لیندا اے تے اک بندے دا عقیدہ ایہ وے کہ اوہدا رزق جادوگر نے روک دتا۔ جملہ تے چھوٹا جیہا اے پر ایہدے وچ کناں وڈا کفر چھپیا اے کہ اللہ تے دینا چاہندا اے پر جادوگر اوہنوں دین نہیں دے رہیا۔ اساں کدی ایہدے مفہوم تے غور نہیں کیتا۔ اسیں آرام نال کہہ دینے آں کہ میری دکان فلاں نے بند کر دتی۔ میرا رشتہ فلاں نے روک دتا‘ فلاں یاں جادوگر کیویں بند کر سکدا اے جو کم اللہ نے کرنے نیں اوہ کوئی روک سکدا اے؟ جے اللہ کسے دا نقصان کرنا چاہندا اے تے کون اے جو اوہنوں نفع دے سکے گا تے جے اللہ کسے دا نفع کرنا چاہندا اے تے کون اے جو اوہنوں روکے گا‘ کوئی نہیں روک سکدا۔