کُن دا جوگی

عاشق علی فیصل

کن دا جوگی انجینئر ظفر محی الدین دے قلم دا شاہکار اے۔ 368 صفحیاں تے کھلری ایہ کتاب جون 2018 وچ شائع ہوئی۔ نستعلیق مطبوعات اردو بازار والیاں نے اس نوں بڑی ریجھ نال شائع کیتا اے۔ پکی جلد والی ایس کتاب نوں سندر ٹائٹل نے ہور سوہنا بنا چھڈیا اے۔ پچھلے ٹائٹل تے انجینئر ظفر محی الدینی دی تصویر اے تے نال ڈاکٹر نوید شہزاد ولوں کتاب تے صاحب کتاب بارے وچار پیش کیتے گئے ہیں۔
ڈاکٹر نوید شہزاد ہوراں دے کہن مطابق:
شاعری بھاویں فن اے پر انجینئر ہوراں ایہنوں اپنے من دی وارتا بیانن لئی ورتیااے۔ اپنی و اپری، لگدیاں لانیاں تے اوپریاںنال سانجھی کرنا اوکھا کم اے، پر انجینئر ظفر محی الدین ایس اوکھے کم نوں توڑ چاڑھن وچ کامیاب وکھالی دے رہے نیں۔
ڈاکٹر نوید شہزاد ہوراں توں وکھ اسلم کولسری ، پروفیسر عاشق رحیل، نجم الحسنین حیدر، عائشہ باسط، لیاقت گڈ گور، مسعود ملھی، حسن عباسی تے ناز اوکاڑوی ہوراں وی سچے اکھراں راہیں کتاب تے صاحب کتاب بارے اپنے ان ملے وچار سانجھے کیتے نیں۔
اسلم کو لسری انجینئر ظفر محی الدین نوں صوفی شاعر آکھیا اے اوہناں دے اکھراں وچ۔
صوفی شاعری پکھوں پنجابی شاعری بوہت امیر اے۔ خشی دی گل اے کہ ایس امیر ورثے دے وارث ۔ ایہنوں اگے ودھار ہے نیں۔ ایہناں وچوں اک اگھا ناں انجینئر ظفر محی الدین ہوراں دا اے۔
پروفیسر عاشق رحل وی اوہناں دی شاعری نوں صوفیانہ شاعری متھیا اے تے ایس نوں ادب دے سمندر وچ روشن منارے دا کم دین والی کہہ کے وڈیا یا اے۔ پروفیسر عاشق رحیل دے اکھراں مطابق:۔
ایہ با مقصد کلام حسن بیان دا اک ان ملا تحفا اے ایہناں دیاں نظماں دے سرناویں دل دیاں تاراں ہلا دین دا وصف رکھدے نیں ۔
لیاقت گڈ گور ہوراں اونہاں دی شاعری نوں وحدت، حقیقت رمز فقرتے وجدان وچ گدھی ہوئی شاعری آکھیا اے تاں عائشہ باسط نے انجینئر ظفر محی الدین دا کلام اک زندہ تے حساس دل دی واردات اے کہہ کے اپنے دلی جذبیاں دا اظہار کیتااے۔ اونہاں ایہہ وی دسیا اے کہ اوہناں دے کلام وچ پنڈدیاں راہواں بولدیاں نیں۔
سینئر ریڈیو براڈ کاسٹر مسعود ملھی نے بڑے سندر اکھراں نال ایس شاعری نوں نہر دے پانیاں ، مینہ دیاں کنیاں تے وساکھ مہینے آون والیاں ہنیریاں دی خوشبو ورگی آکھیا اے۔ اوہ لکھدے نیں:
ایہناں حرفاں وچ نہر دے پانی دیاں اوہناں چھلاں دا رولاوی اے تے کنک دی واڈھی دے دِناں وچ آون والیاں نھیریاں دا اوہ گھٹاوی اے، جہدے تے مینہ دے پانی دیاں کنیاں پیندیاں سن تے دھرتی خشبو ونڈن لگ پیندی سی۔ مینوں انجینئر ظفر محی الدین دی شاعری چوں اوہو مشک آئوندی اے۔ جد کہ ناز اوکاڑوی دے کہن مطابق ایہناں دی شاعری وچ جگ بیتی تے ہڈ بیتی دونویں نالوں نال چلدیاں نیں۔
حسن عباسی تے نجم الحسنین حیدر نے کتاب بارے منظوم تاثرات الیکے نیں۔ نجم الحسنین اوہناں نوں عشق دا صورت گر تے رانجھا کہہ کے وڈیا یا اے۔
عشق دا صورت گر
ہستی نوں مستی دے نال دھوندا!
سمے دی چھاننی وچ عین سلامت
مٹی دے گھگواں نوں!
ازلی مرلی دیاں تاناں چ قید کر دا۔
دمادم مست قلندر
رانجھا _ انجینئر ظفر محی الدین (
حسن عباسی ہوراں انجینئر ظفر محی الدین نال ہوئیاں تن ملاقاتاں دا بیان اپنی نظم وچ کیتا اے تے ہرواری اوہناں نوں اک وکھرے رنگ ڈھنگ تے روپ سروپ وچ تکیااے۔ تیجی ملنی بارے گل کردیاں اوہناں دے اکھراں دی عقیدت دیکھو:
اوہ مینوں تیجی وار اس رستے تے مِلیا
جِتھوں صوفی درویش تے سادھو لنگھدے رہے سن
ایس اک دوجے نوں پہچان لیا
تے ہس پئے
ایس ہاسے وچ
کیہ جاناں میں کون
تے کن دا جوگی
دابھید سی
اپر لکھے گئے سوجھواناں دے وچاراں مطابق انجینئر ظفر محی الدین الدین دی شاعری وچ صوفیانہ رنگ وی موجود اے تے رومانوی عنصر وی نمایاں اے۔ اونہاں کول انسان دوستی وی ہے تے ماڑے دپڑے لوکاں دا درد وی اوہناں دے کلیجے نوں سل پائوندا اے۔
اونہاں دی شاعری وچ حقیقت دا رنگ وی دھلکاں مار دا اے اے تے رمزاں اشاریاں نال اوہ کن دے جوگی دے بھیداں توں وی پردا چکدے نظر آئوندے نیں۔

تصوف دا درس اوہناں نوںاپنے گھروں ای ملیا اے۔ اونہاں دے ابا جی صوفی نذیر احمد قادری نوشاہی تے سچیاری رنگ وچ رنگے ہوئے سن۔ اوہناں اپنے مڈھلے اکھراں وچ اپنے ابا جی نوں سرکار ابا حضور کہہ کے اوہناں دے مقام مرتبے تے اوہناں ولوں کیتی گئی تربیت نوں چنگے تے ودھیارنگ وچ بیان کیتااے۔ بالین توں ای صوفیانارمزو روایت دیاں گلاں تے پنجابی صوفی شاعراں دے لکھے ان ملے بول اونہاں دے کناں وچ رس گھولدے رہے۔ اوہناں دی زبان دے بولاں تے اوہناں دیاں سوچاں تے خیالاں نوں معطر کر دے رہے۔ جہدا اک وڈا ثبوت اوہناں دی کتاب کن دا جوگی اے کجھ اپنی گل دے سرناویں ہیٹھ اوہناں اپنے وچاراں دا اظہار کر دیاں اپنی دل دیاں جذبیاں نوں کجھ انج بیانیا اے:
اکھ پٹدیاں ای عشق تے وار کیتا تے ساڈا دماغ باقی گلاں باتاں کھیڈاں تے کماں کاراں توں دور نس ٹریا۔ ایہہ عشق یا خمار میرے جثے دے اندر انج داخل ہویا کہ دمادم تے ہردم کمال ورگی کیفیت طاری ہوندی رہی تے ظاہر اتے ایسی کوئی تبدیلی یا پرواز نہیں سی پر اندر دی حالت غیر ای ملی۔ تصوف یا روحانیات دا ایہہ کلام جنہوں میں چمدیاں سنیا تے پڑھیا میرے لوں لوں وچ رچ بس گیا۔ ایسے دوران سانوں وی شعر لکھن دا چا ہویا تے کچے پکے ورقے لکھدے رہے کجھ دناں توں بعد سرکار ابا حضور نوں وکھائے تے اوہناں پسند کیتے ۔
سر کار ابا حضور دی پسند اوہناں دی منظوری تے حضور دے اک عاشق تے غلام قادری نوشاہی تے سچیاری ملنگ تے درویش جناب صوفی نذیر احمد دی کامل نظر نے ای اج انجینئر ظفر اقبال نوں انجینئر ظفر محی الدین بنا دتا اے تے اوہ کن دے جوگی والے بھید کھولن وچ رجھ گئے۔
کن دا جوگی دا مڈھ میرے مولا دے سرناویں ہیٹھ حمد توں کیتا گیا اے۔ اوہ پتھراں وچ کیڑے پالن والی قدرت دے کرشمیاں بارے گل کردا اے۔ کدے اللہ میرا ستار غفار تے دے رب رحمان مولا پکار کے سوہنے رب دیاں حمداں بیان کرد اے۔
سوہنے پاک نبی ، نبیاں دے سردار دی نعت لکھن دا ول وی اوس نوں سوہنے ڈھنگ نال آئوندا اے۔ میرے سرکار محمد کہہ کے اوہ دلی جذبیاں دا اظہار کر دیاں تے نوح قلم وی تیرے لئی کہہ کے اوہ کالی کملی میرے جاندہ کہندا درشن دی بات کردا اے تے جدوں حضور دی حضوری وچ حاضر ہو جاندا اے۔ رحمتاں برکتاں دا مینہ ورھدا اے اوہدے بھاگ جاگ پیندے تاں اوہ سجے۔ ای حضور آئے سرور آئے کہہ کے سوہنے نبی دے میلاد دی محفل سجا کے بہہ جاندا اے ۔
بخش بہار پھلاں توں سوہنی
تے سبھ طبقاں دی اشنائی
دنیا اتے اج تشریف لیائے
تے پئیاں شاہ دے محل تریڑاں
پڑھے درود خود اللہ نال ملائکاں
دے حکم صلی علی مخلوق پیاری
حمد نعت الیکن مگروں اوہ مدح تے منقبت لکھدا اے۔ سیدنا علی المرتضی دا ذکر کر دا اوہ پکارااٹھدا اے کہ علی علی اے حضرت حسین پاک دی صفت بیان کردا اوہ یا حسین مولا آکھ کے امام حسین دی بارگاہ وچ حاضر ہو کے سلام یا حسین دے نعرے لاندا اے۔ لجپال سوہنے کہہ کے اوہ نوشوہ سچیاری سائیں دے گیت گاندا اے۔ اوہ کِتے وارث شاہ دی صفت بیان کردا اے تے کدے حضور سائیں کیڑی سرکار دے گن گائوندا اے تے کِتے مولوی غلام رسول دی بات پائوند اے۔
علم ادب وی تیرے ہتھوں ہویا خوب سیانا
اِک اِک اکھروں نظریں آئوندا سچو سچ ربا نا
واہ واہ قدر سخن تیرے دی وچ جہانے ہوئی
سوہنا ستھرا لکھیا حضرت موڈھے رکھ عشق دی لوئی
انجینئر ظفر محی الدین عشق دے راہ دا پاندھی اے اوہ ایس رستے تے پان والے تے انگلی پھڑ کے عشق دیاں ون سونیاں منزلاں تے پھیران والے تے منزل دا راہ وکھان والے (بلکہ میں کہواں گا کہ منزل تے پچان والے)اپنے ابا جی حضور نوں وی اکھراں دی سلامی یپش کردا اے ۔سرکار ابا حضور تے میرے ابا حضور کہہ کے اپنے باپ نال دِلی عقیدتاں دا اظہار کردا اے تے بھاگاں وادی اوس ماں نوں وی یاد کردا اے کہ جہدی انگلی پھڑ کے اوہ اج وی سکھاں وچ وسد ا اے۔
ہتھ میرے وچ
میر یئے مائے
تیری انگلی
کدے نہیں بھلی
جدوی تیز ہنیری جھلی
ظفر محی الدین ہوراں اپنے پڑھن والیاں نوں اوہناں تھاواں دی سیروی کروائی کہ جہڑیاں تھاواں دی عقیدت اوہناں دے دل وچ وس دی اے۔ اوہ اپنے پنڈ گروسر بنڈالا توں ایہ سفر شروع کر دے نیں تے سالا والا دی مٹی نوں اکھاں تے دھردیاں اپنے پینڈینوں سوکھالا کردا اے۔ نور پور کلاں دے درشن کردا اے۔ بیدیاں روڈ توں ہوندا اوہ مراڑیاں شریف دی زیارت کردا اے۔ راہوالی شریف دے راہ دا پاندھی بن کے اوہ پندھ ہجر دے الانگھدا جا سجن بوہے بانگ آکھدا اے۔
اوہ عشق مسیتی وچ عشق دے چبارے بہ بہ رانجھے نال یارانہ بنائوندا اے۔ کر کوئی بات سجن کہہ کے سوہنی بولی بول فقیراں کہہ کے دے ترلے پائوندا اے۔ عشق اوس نوں منصور بنائوندا اے تے اوہ عشق مصلے بہ کے عشق دی میٹی کھیڈ دا اے۔ اوہ پچھلی عمرے جدوں عشق کہانی چھوہندا اے تاں اوہدے خیال ویہلے پھرن لگدے نیں۔اوہ من دا جندر کنج کھولدا موہناں اتے تاں تالے وچ جاندے نیں۔
اوہ پنڈوں اگے دو جا پنڈ ویکھن دا
چا کردا پریم دی جھگی
جد عشق نے ہوش گوائے
تے فیر کنیں پائے بالے
تیرے عشق نہ منی اک وی
تے لائے مونہاںاتے تالے
فصل، فاعلتن ،وچ پیسے ناقداں نوں اوس دی شاعری چوں بھاویں تنقید لئی وادھو مواد مل جاوے پر عشق جہے مٹھے روگ دیاں باتاں چاون والے۔سپاں نال یارانے رکھن والے، عشق کا فور دی دھونی دخان والے ، خالی خاباں دے پچھے دو دا پہاڑا پڑھدے، کندھاں نال پریت رکھن والے، رت جگر دی چھان کے ویکھن والے ، نجم الحسنین حیدر، ڈاکٹر صغری صدف، مسعود ملھی جہے ملنگاںتے انجینئر ظفر محی الدین نوں پیار کرنے والیاں نوں کن دا جوگی دی شاعری وچ عشق پریت، محبت ، لگن شوق، فلسفہ حقیقت دے راز کھلدے نظر آن گے۔ وحدت، حقیقت، رمز ، فقر تے وجدان اوہناں دی شاعری وچ اچیچتا رکھدے نیں۔
جدوں عشق دے تکھے تیر کلیجے کھیڈے نیں تاں مٹھے روگ دیاں باتاں کردا کردا میں انجان تے بھولا دا ورد پکاندا اوہ نچ فقیراں نیواں نیواں دا گیت گاندا اے۔
اسیں دھپے چھاواں سیکیاں تے کھِلرے پیراں تیک اسیں جم جم رہراں کھادیاں تے رج رج ہوئے بریک ۔
عقل فکرتے شعور دیاں نویاں توں نویاں پرتاں کھولن ولی کتاب دا ناں اتے کن دا جگیتے انجینئر ظفر محی الدین نوں اپنے ایس کا کا رج اتے فخر وی اے تے مان وی۔ تاہیوں تے اوہ کہندے نیں۔
جگ یاد کرے گا سانوں
عشق ترانے گائے نیں
٭٭٭