جنگ نامہ حضرت امام حسینؑ

جتھے اکبر قاسم ماریا کول عباس بھرا
رووے بھین حسین دی کڈھے جگر دی ہاہ
خبر چوفیرے ہو گئی پئی گئی دھُم قہا
روون وارو واری بیبیاں زینت نوں گل لا
پیر امام حسین دی بنی اوتھے خنگاہ
ماتم امام حسین دا اوتھے کردے مسلمان
خبراں ملکیں ہو گئیاں سنیاں کُل جہان
اوتھے لٹیا گھر رسول دا ہوئے شہید امام
گنج شہادت والا ہے بنیاں اس مکان
دھرتی لال سی ہو گئی سرخ ہویا آسمان
ماتم کرن پرندے روون کل جہان
جدوں کسے خونی رشتے دار دی مرن دی خبر ملدی اے جس نال کجھ فطری تے جذباتی کیفیات ہوندیاں نیں تاں موت دی خبر سن کے بے وس ہو کے دھاڑاں مار مار روون تے پٹن لگ پوندن۔ جذبات اس دے وس اچ نہیں رہندے۔ اس وچ فکری موضوع، رثائی عناصر ،دکھ تے غم دا اظہار پایا ویندا اے۔ مڑ جداں کوئی کسے نوں بے دردی نال مار چھوڑے وت تاں جذبات اُکا ای قابو وچ نہیں ہوندے۔ بھرا بھرانواں دے گل لگ کے روندے ھن، سجن بیلی آکے گل لگدے ھن۔ امام حسین دی مظلومی تے انسان ، حیوان، چرند، پرند، زمین ، آسمان وی رُنے نیں۔
رشتیاں دا ذکر
فقیر میاں رحمت دی شاعری وچ رشتیاں، انگاں ساکاں دا بیان موجود اے۔ جہڑے بندے دی حیاتی دا اوہ حصہ ہوندن جہناں باجھوں اکلیاں جھٹ پل وی گزارنا اوکھا ہوندا اے۔ ایہناں نال فطری جذبے موجود ہوندن۔ ایہناں رشتیاں دی گل کر کے شاعر نے اس فنی مہارت نوں اپنی شاعری وچ ورت کے اس دے سونپ وچ وادھا کیتا اے۔
اوہ بیان کردے نیں:
دھیاں بھیناں بیبیاں ہوسن بندی وان
ں
ماتم دے وچ آوندی امام حسن دی ما
ڈھاہاں مار کے روندا کول حسین بھرا
ں
بھائی بھائیاں توں وچھڑے رب ملاسیں فیر
بھائی بھائیاں توں وچھڑے کرسیں میل خدا
(جاری اے)