جنگ نامہ حضرت امام حسینؑ

سید طاہر شیرازی

تاں ارزق نے شہزادے قاسم دے مقابلے وچ اپنے چار پُتر گھلے۔ جہڑاکہ ہر ہک ہزار جوان نال مقابلہ کرن دی طاقت رکھدا ہا۔ جد کہ شہزادے قاسم دی عمر ٣١ سال ، حضرت علی دے پوترے ھن۔ پر رگاں وچ ہاشمی خون دے جوش نے ارزق دے چویہی پُتر مار میدان وچ سٹے۔ پتراں دیاں لاشاں ویکھ کے ارزق میدان وچ مقابلے کان آ وڈیا۔ سو من دے گُرز نال دوہتھڑ وار کیتا جہڑا قاسم شیر نے رد کیتا تے تلوار مار کے ارزق دے دو ٹوٹے کیتے۔ ایس مگروں سارا لشکر دھا پیا،فوجاں چڑھ دوڑیاں اتے شہزادہ قاسم شہید ہو گیا۔ تلواراں دے کڑکاڑ، نیزیاں دیاں بھوالیاں اتے تیراں دی واچھڑ شروع ہو گئی۔ سر کپی کپی کے زمین تے ڈھہن لگ پئے۔ ہر پاسے لاشاں تے لہو ای لہو دسدا سی۔
ایہناں شعراں وچ فقیر میاں رحمت نے منظر نگاری دا سوہنا نقشہ پیش کیتا اے۔ میدان جنگ وچ حملہ کیویں کیتا تے روکیا ویندا اے۔ لڑائی دے دوران بھاجڑ کیویں پوندی اے۔ جنگی ہتھیار کیویں چلدے ھن۔ لوگ کیویں مردے تے پھٹڑ ہوندن، ایہ منظر اکھیں دے ساہمنے آکھلوندا اے۔
میدانِ جنگ وچ حضرت عباس دی لڑائی دا منظر :
تازی پیڑ عباس شاہ جنگ اُتے چڑھیا
چڑھتل ویکھ کے شاہ دی سب لشکر ڈریا
سارا کٹک یزید دا مار کے اگے دھریا
بیٹا حضرت علی دا نہ مولے ڈریا
اوہ نٹھا کٹک یزید دا پئے گئی دھم قہا
پانی آب فرات دا لیا عباس چھڑا
کٹک اس لعین دا پیا چوفیروں دھا
شہادت ویکھ عباس دی رووے حسین بھرا
دوئیں ولیں مقابلہ آن ہاٹھاں رلیاں
دھرت کنبائی گھوڑیاں آن گرداں چڑھیاں
وجن بندوقاں گولیاں وچ رہن نہ اڑیاں
روون سبھے بیبیاں کر باہاں کھلیاں
ایہناں شعراں وچ حضرت عباس دی جنگ دا منظر بیان کیتا گیا اے۔ حضرت عباس جداں گھوڑے تے چڑھ کے میدان وچ آئے لاشاں دے ڈھیر لا چھوڑے۔ علی دا شیر پُتر کسے بہادر توں وی نہ ڈریا۔ یزید دی فوج وچ کہرام مچ گیا تے اگوں لگ کے بھج پئی۔ فرات دا کنارہ خالی ہو گیا۔ ہک وار فیر دشمن دی فوج چاروں پاسے جُڑ آئی۔ اس حملے وچ حضرت عباس شہید ہوگئے۔
شتریاں بولیاں سانگاں نے آ بھنوالیاں لئیاں، تیراں دی واچھڑ شروع ہو گئی، تلواراں نیاماں وچوں باہر آ کے آسمانی بجلی وانگوں کڑکن تے چمکن لگ پئیاں۔ گھوڑیاں دی بھاجڑ توں ایہناں دی ٹاپاں نال اُڈدی دھوڑ آسمان نال لگدی دسدی ہر پاسیوں مارو مار دی صداواں بلند ھن۔ انج تلواراں چلیاں تے انج قتلامی ہوئی جیویں کوئی طوفان آیا ہووے۔ لشکر نوں انج ماریا کہ اُکا سنجان اچ ای کائی شئے ناہی اَمدی۔ ہر پاسے لاشاں دے ڈھیر لگ گئے۔ لہو دے نالے وگ پئے۔ جواناں دیاں لاشاں تھاہرے تھاہرے کھلریاں پئیاں نیں۔
لڑائیاں کیویں ہوندیاں ھن، تلواراں کیویں چلدیاں، گھوڑے کیویں بھجدے نیں، قتلامی کیویں ہوندی اے۔ ہر پاسے افرا تفری دی کیفیت، مار دھاڑ، تلواراں دے کھڑکار، تیراں دی واچھڑ، نیزیاں دے وار، لہو تے لاشاں، مارو مارو دیاں صداواں میدانِ جنگ دا ایہ ہک اپنا انداز ہوندا اے۔ جداں ایہ منظر ہک واری اکھیں ویہدھیاں ھن تاں روح کنب ویندی اے۔ ایہ ریت ازل توں چلدی پئی اے۔
شاعر نے میدان جنگ وچ لڑائی دے منظر نوں منظر نگاری دے سوہنے روپ اچ بیان کر کے ایہدے سوہنپ وچ نکھار پیدا کیتا اے اتے رزمیہ عناصر دے نال نال ایہناں شعراں وچ زبان تے بیان، تلمیحات اتے فکری موضوعات پائے ویندن۔ اس دے نال نال کتھائیں کتھائیں مبالغہ آرائی اتے فنی مہارت وی اس وچ ویکھن نوں ملدی اے۔
تلمیحات دا ورتارا
”تلمیح، کسے مشہور تاریخی روایتی بات دے اشارے نال گل کرنی تلمیح آکھیا ویندا اے۔ ”
فقیر میاں رحمت دے کلام وچ تلمیحات دی ورتوں چوکھی ساری موجود اے۔ ایہناں دے کلام وچ مذہبی، تاریخی تے داستانی واقعات نوں تلمیح دے طور تے ورتیا گیا اے۔ تلمیح وچ کسے تاریخی واقعہ نوں شعراں راہیں بیان کیتا ونجے یا اس واقعے نوں اس واقعے نال جوڑ کے تلمیح دا ورتارا کیتا ویندا اے۔ (جاری اے)