Brothers Day

اقتدارجاوید

ہر ورھے 31مارچ نوں رزلٹ آندا تے امید جاگ جاندی ایس واری اباجی نویں کلاس لئی نویاں کتاباں لے کے دین گے۔ نویں ورھے تے نویں جماعت وچ جان دی خوشی وی وکھری سی پر سانوں زیادہ خوشی نویاں کتاباں خریدن وچ ہوندی سی۔ اباجی کسے اک وڈے بھائی نوں کہہ دیندے کہ شہر جا کے ساڈے لئی نویاں کتاباں خریدن لئی نال جاوے۔ ساڈے لئی اوہ دن عید ورگا ہوندا۔ نویں کپڑے پا کے سویرے سویرے تیار ہو جاندے۔ سانوں لگدا وڈے بھائی کیویں آرام نال اپنے روزمرہ دے کماں وچ مصروف نیں۔ کدوں اسیں سائیکل تے بیٹھاں گے تے ہسدے کھیڈدے کتاباں لین جاواں گے۔ گھر وچ اک سائیکل سی جہدے ڈنڈے تے اک چھوٹی جہی وکھووکھ رنگاں دے جھالراں والی گدی ہوندی۔ اسیں جھٹ نال اوہدے تے بیٹھدے۔ جدوں اوہدے تے بیٹھدے تے ساری دنیا ہیچ جہی لگدی۔ شہر جاندے تے مشہور کتاباں دی دکان کشمیر جنرل سٹور تے بچے بچیاں دا نویاں کتاباں‘ کاپیاں‘ پین‘ پنسل تے تختیاں لین لئی اوہ رش تے شور ہوندا کہ کسے دی کن پئی آواز سمجھ نہ آندی۔ دکان دے شوکیس وچ پین‘ پنسل‘ ربڑ تے جیومیٹری باکس جیویں جھلمل جھلمل کر رہے ہوندے۔ شوکیس دے دوجے پاسے دکان دے مالک محمد صدیق بٹ ہوندے تے اوہناں دا ہسدا مسکراندا چہرہ ہوندا۔ ہر بچے نوں پیار نال کتاباں دیندے نال کسے نوں تحفے وچ پنسل ربڑ یاں پین محبت نال مفت دے رہے ہوندے۔
اسیں چار بھائی آں‘ صدیق بٹ صاحب صاحب ساڈے سارے بھائیاں دے دوست بنے۔ پہلے اوہ وڈے بھائی توقیراحمد فائق سابق وفاقی سیکرٹری حکومت پاکستان دے دوست سن۔ اوہناں توں کتاباں لیندے بھائی اوہناں نوں کدی گھر چکر لان دا کہندے۔ اسیں کتاباں سنبھالدے گھٹ تے اوہناں دی چمک دمک وچ زیادہ مشغول ہوندے۔ شاید اوہ ساڈی کتاب نال محبت دا آغاز سی۔ ہن اوہ محبت جنون وچ بدل چکی اے۔ ہسی خوشی گھر اپڑدے تے کئی مہینیاں تک کتاب تے ’’آنچ‘‘ نہ آن دیندے۔ پر نویاں کتابں دی خوشی ہر ورھے نہیں سی ملدی۔ زیادہ تر کسے سینئر دی استعمال کیتیاں کتاباں تے گزارا کرنا پیندا۔ کدی نویں جُتی خریدنی ہوندی اودو ںوی وڈے بھائی نال جاندے۔ اودوں لوڑ نہ ہون دی وجہ نال سائیکل کسے عزیز‘ مستحق طالب علم نوں دے دتا سی۔ ساڈے پنڈ وچ چھوٹا جیہا ریلوے سٹیشن سی جہدا ریلوے دی گڈیاں دے اوقات والے ٹائم ٹیبل‘ کیہ زمانہ سی کہ اوہدے وچ پورے ملک وچ چلن والیاںگڈیاں دے ناں تے اوقات درج ہوندے سن۔ ملک دے کسے وی سٹیشن تے ہڑی گڈی کس ویلے آوے گی تے کس ویلے چلے گی۔ ہن اوہ ٹائم ٹیبل کسے دے حافظے وچ ای محفوظ ہووے گا۔ جیویں پچھلے دس ویہہ ورھیاں وچ ملک دے ریلوے سٹیشنز بھوت بنگلے تے ریلوے ٹریک لوکاں دے مویشیاں دے استعمال وچ آئے نیں انج ای کجھ دیہاڑیاں تک پاکستان ریلوے دی کہانی تے انجن تے بوگیاں تک وی کسے عجایب گھر دی زینت ہون گئیاں۔ میں ایس سٹیشن دے ناں دے اگے ہالٹ (Halt) لکھیا سی۔ گڈی بس تھوڑی دیر لئی رکدی تے چل پیندی۔
پنڈ توں وڈے بھائی جہناں نوں اسیں ’’وڈے بھاجی‘‘ کہندے دے نال پیدل سٹیشن تک جاندے۔ اوس راہ دا ہن تصور کرنے آں تے کوئی واکنگ ٹریک جیہا لگدا اے۔ نہری پانی دا اک کھالا پنڈ توں سٹیشن توں اگے تک جاندا سی۔ نہری پانی تے ایناں شفاف ہوندا کہ اوہدے وچ اتردے تے پانی وچوں پیر صاف نظر آندے۔ اک واری ابا جی نے ساڈے لئی نویں جُتی خریدن دی اجازت دتی تے اک دن اسیں وڈے بھائی جان دے نال ناشتہ کرن دے بعد سٹیشن تے اپڑ گئے۔ ساڈے سٹیشن تے نہ کوئی سگنل سی نہ ریلوے دا ٹیلی فون۔ دھمک توں پتہ لگدا کہ گڈی نال والے سٹیشن توں چل پئی اے۔ انج تے اوہ ریلوے سٹیشن چھوٹا جیہا اک گڑیا گھر سی پر گڈی کیہ وقت تے اپڑ جاوے گی لیٹ ہو جاوے گی یاں دوجی سمت توں آن والی پہلے آ جاوے گی ایہدا پتہ کسے نوں نہیں سی ہوندا۔ ہوندا وی کیویں نہ سگنل نہ سگنل مین نہ ریلوے دا ٹیلی فون۔ بس دعا کردے ای ویلا گزردا‘ زیادہ تر گڈیاں وقت تے ای اپڑدیاں‘ گڈی آئی تے اسیں اک وارفتگی دے عالم وچ اوہدے وچ بیٹھے۔ ایہ انج تے پنج ست منٹ دا سفر سی پر ذرائع آمدورفت نہ ہون دی وجہ نال ایس پنج ست منت دے سفر لئی پورا دن چاہیدا ہوندا سی۔ شوز سٹور تے اپڑے۔ ساڈے حساب نال دوپہر ہو چکی سی پر شہر وچ اکا دکا ای دکاناں کھلیاں سن۔ سیلز مین نے اک ڈبے چوں اک چم چم کردا ہویا جُتا کڈھیا اسیں بس اوہدے تے ای لٹو ہو گئے۔ بھائی جان نے بڑا کہیا ہور وی جُتیاں نیں اوہ ویکھ لوو۔ ممکن اے ایس توں ودھ خوبصورت تے آرام دہ ہون۔ پر اسیں کوئی ہور جُتا چیک ای نہ کیتا۔ ایہ خریداری ہو چکی تے اسیں بس فارغ سی۔ واپس جان لئی اسٹیشن تے اپڑے۔ اجے گڈی دے آن دا ویلا وی نہیں سی ہویا۔ گڈی آئی جدوںگھر اپڑے تے ظہر ہو رہی سی۔ دس منٹ دا کم سی تے ادھا دن ایہدے تے لگ گیا۔ کالج وچ داخلے دا ویلا آیا تے مضموناں دے انتخاب دا مرحلہ وی اوہناں نے ای سوکھا کیتا۔
اسیں چار بھائی آں تے چاروں اک دوجے تے جان وارنے آں۔ ایہ سب اوس حلال رزق دا تحفہ اے جو ابا جی نے سانوں کھلایا۔ سب توں وڈے بھائی نوں والد دا رتبہ دینا وی ساڈی روایات تے کلچر دا حصہ اے۔ پنجاب بھائیاں تے واری واری جاندا اے۔ ساڈے گھر وچ وی وڈے بھائی نوں والد دی تھاں دا احترام دتا جاندا اے۔ اوہناں نے وی اباجی دے انتقال دے بعد سانوں اوہناں دی کمی دا احساس نہیں ہون دتا۔ انج وی کہیا جاندا اے وڈے بیٹے وچ باپ حلول کر جاندا اے۔٭