ساجدپال دی دیس پیار تے امید دی شاعری

ساجدپال ساجد دی 1965ء دی پاک بھارت جنگ دوران پیدائش دے باوجود اوہ جنگ توں نفرت کردا اے۔ ساجد پال ساجد دی شاعری وچ امن’ محبت’ دیس’ پیار’ زندگی ‘ آس تے امید دا جذبہ موجود اے۔ میں ”سانجھاں” دا اجرا کیتا تے اوہدی شاعری’ لکھتاں تے خط چھپدے رہے۔ اردو توں علاوہ پنجابی زبان وچ وی شعر کہندا اے۔ اوہنوں دو ایوارڈ تاک کاشمیری تے امن ایوارڈ پاکستان برائٹ یوتھ کونسل ولوں دتے گئے۔ امن ایوارڈ امن تے لکھی ہوئی نظم دے حوالے نال دتا گیا۔ ایہ دوویں ایوارڈ الحمرا آرٹ کونسل دی تقریب وچ دتے گئے۔ 23 ورھے پہلاں 1999ء وچ ساجد پال ساجد دا پہلا شعری مجموعہ سویمبئر سامنے آیا۔ سویمبئر وچ جتھے ساجد پال ساجد نے منفرد لفظیات نوں متعارف کروایا سی اوتھے اپنے دوجے شعری مجموعے وچ وی اوہنے ایسے معیار نوں برقرار رکھیا اوہدی شاعری وچ تہذیبی رویاں دے نال نال جمالیاتی قدراں وی تخیر دے کئی در کھولدیاں نیں۔ اوہدا تخلیقی شعور اوہنوں منفرد تے ممتاز کردا اے۔ اوہ ادبی تنظیم قصر ادب دا صدر وی اے تے ایس ادبی تنظیم دے زیراہتمام ادبی تقریباں منعقد کردا رہندا اے۔ ایہناں تقریباں وچ پاکستان دے نامور شاعر تے ادبی شخصیات شرکت کردیاں رہندیاںنیں۔ شاعری دے نال مسلسل ربط نے اوہنوں اوہ شہرت عطا کیتی اے جو یقینا اوہدی عاجزی تے جہد دا صلہ اے۔ ساجدپال ساجد دی شاعری وچ وطن نال محبت تے مانوس عقیدتاں نوں محسوس کیتا جا سکدا اے۔
اوہ شاعر توں علاوہ ادیب تے استاد اے۔ اوہنے حیات و کائنات دے بارے جذبات تے احساس دے اظہار لئی جو انداز اختیار کیتا اے اوہ انوکھا وی اے تے شاندار وی’ ملک خداداد پاکستان نال اوہدی گہری محبت’ اوہدے شعراں وچ ستاریاں وانگوں جگمگاندی ہوئی محسوس ہوندی اے۔ اوہ اپنے ادراک نوں اپنے دیس نال جوڑدا اے۔ اوہدا رشتہ اپنی دھرتی نال’ اوہدی ہر چیز نال جڑیا نظر آندا اے۔ وطن دے پہاڑ’ جھیلاں’ دریا’ سمندر’ صحرا’ بادل’ ہوا سارے مظاہر قدرت اوہدے جذبہ حب الوطنی نوں اجاگر کردے وکھائی دیندے نیں۔ بابائے قوم قائداعظم محمد علی جناح تے اوہنے عقیدت دے پھُل وی نچھاور کیتے نیں۔ ساجد دی شاعری وچ پوری کائنات دا کرب سمایا ہویا اے۔ اوہ دنیا دے مظلوم تے پسے ہوئے دکھی انساناں نال اظہار یکجہتی کردا اے’ دکھ توں مجبور انسانیت دا غم ساجدپال سجد دے اندر دے شاعر نوں بڑی شدت نال محسوس ہوندا اے۔
ساجد پال ساجد دی شاعری ایس گل دا اعادہ کردی اے کہ زندگی وچ ارادے نوں جے زندہ رکھیا جاوے تے صورتحال بدل سکدی اے۔ غلامی’ آزادی وچ بدل سکدی اے۔ اوہدی شاعری وچ وطن تے اہل وطن دی محبت دی بالادستی بڑی نمایاں اے’ ایہو وجہ اے کہ وطن عزیز دے دکھاں تے اوہ بڑا رنجیدہ ہوندا اے۔ اک اک دکھ اوہنوں تڑپا دیندا’ اداس کر دیندا اے۔ اے پی ایس سانحہ پشاور دے معصوم شہیداں تے اوہدا قلم خون دے اتھرو روندا محسوس ہوندا اے۔ حب الوطنی دے جذبے دے نا نال اوہدے شعراں وچ شعور عصر وی بھرویں انداز وچ جھلکدا وکھائی دیندا اے اوہدا دل بڑا حساس اے اوہ اپنے وطن دے آل دوالے دے ماحول توں اکھ نہیں چراندا۔ اوہدی نظم اے:
سستی آئی مہنگی آئی
خالی پیٹ میں روٹی آئی
دن کو پانی چھٹی پر تھا
آدھی رات کو بجلی آئی
رکھوالا بھی ڈاکو نکلا
چور کے ہاتھ میں چابی آئی
فوجوں کی عظمت ہے اس میں
دہشت کی پسپائی روئے
میرے دیس کا بچہ بچہ !
مہنگائی مہنگائی روئے
2005ء وچ پاکستان دی دلکش وادی سوات دہشت گردی دی نفرت نال گونج اٹھی اودوں ساجد پال ساجد دا قلم وی دکھ نال بھر گیا تے اوہنے درد بھرے شعر کہے۔ آخر وچ کراچی وچ رہندے معروف شاعر تے دانشور ظفررباب دی نویں غزل:
وقت ہے پاوں کی زنجیر اگر کٹ جائے
روکتا ہے مری پرواز تو پر کٹ جائے
خار کی نوک پہ شبنم کا لرزتا قطرہ
رقصِ بسمل کوئی دیکھے تو جگر کٹ جائے
حال طاری ہوا کہ وجد کے عالم میں ہے عشق
اب جو اس حال میں کٹنا ہے تو سر کٹ جائے
کس طرح لوگ اٹھاتے ہیں دلوں کے مابین
ایسی دیوار کہ جس سے کوئی گھر کٹ جائے
اب تو ہم اپنے محافظ سے بھی ڈرتے ہیں رباب
باڑ جو کھیت کرے زبر و زبر کٹ جائے