لوکی بھاویں مہنے مارن

بپھندد پنیوالیا

لوکی بھاویں مِیہنے مارن
لوکی بھاویں طعنے مارن
میں تاں یار مناواں گی
دُکھ مِلے بھاویں سُکھ مِلے
ہس جھولی وِچ پواواں گی
میں تاں یار مناواں گی
جے پینگھ پیار دی پائی ہے
تاں لج ٹُٹن توں کی ڈرنا
کچ پکے دا کی ڈر
جے عِشق جھناں ہے وِچ ترنا
سجن سانوں جان توں پِیارا
جِند سجن لیکھے لاواں گی
لوکی بھاویں مِیہنے مارن
لوکی بھاویں طعنے مارن
میں تاں یار مناواں گی
جگ دی کوئی پرواہ نہ مینوں
میں تاں اوہدی دیوانی ہاں
اوہ چیچی میری دا چھلا ہے
میں گل اوہدے دی گانی ہاں
میں تاں تن دِیاں جُتیاں
سجن دے پیری پاواں گی
لوکی بھاویں مِیہنے مارن
لوکی بھاویں طعنے مارن
میں تاں یار مناواں گی
لوکاں ڈر کی ہے مینوں
جے پیار اوہدے نال پایا ہے
میں تاں آپنا دِل دے کے
پنیوالیئے نوں رب بنایا ہے
ہُن تاں ہر پل میں
اوہدے نال بِتاواں گی