غزل

نصیر بلوچ

نیویں تھاں تے کچے کوٹھے پا کے منگاں نت دعا
کھکھڑیاں خربوزے لا تے اللہ سچیا مینہ وسا
بیلے دے وچ منگو سارے پتھر ہوندے جاندے نیں
جہڑے دن دا رس کے ٹریا رانجھا تخت ہزارے دا
دور کتے جا سٹیے چا کے چھٹے جند جنجالاں توں
میں سوچاں دا امبر چاناں توں چنتا دی دھرتی چا
میرے اندر بھکھ دے ہتھوں جہڑا بندہ مریا اے
میرے جثے دی تربت تے اوہدے ناں دا کتبہ لا
چپاں وٹیاں تے نہیں مکنی واٹ نصیر حیاتی دی
میں کوئی تینوں گل سنانا توں کوئی مینوں گل سنا