نعت شریف

پیر فقیر ویر سپاہی

وگڑیاں تانیاں نوں، جین دیاں گنجھلاں نوں
آئے سلجھان والڑے
ازلی طبیب سچے، جگدیاں روگیاں دے
روگ مٹان والڑے
لیکھاں دیاں ماریاں دے، سوں گئے نصیب دھروں
قسمتاں جگان والڑے
ویکھ گن ونتیاں نوں، گنی سنسار ہویا
گن سمجھان والڑے
دلاں اتے لگا ہویا، زنگ سی جہالتاں دا
روحاں لشکان والڑے
انسانیتی دا ، بھُل گئے سی لوک جیہڑا
سبق پڑھان والڑے
خواباں چ حقیقتاں چ، ہر ویلے یاد آندے
حق دی پچھان والڑے
مست بیٹھے مٹیاں تے، چھڈ کے جہان سارا
جلوے ہنڈان والڑے
کھاوے پیا جہان سارا، کھلا ورتاندے سخی
دسترخوان والڑے
بھکھے ننگے مہاتڑاں، یتیماں مسکیناں تائیں
لنگر کھوان والڑے
سنو ہاڑے امتاں دے، ظالم یہود ہتھوں
روندے لبنان والڑے
چڑیاں نوں بازاں ہتھوں، مچھی مگر مچھاں کولوں
تسیں او بچان والڑے
محشرِ دیہارڑے نوں، حشر دے مدان وچ
جھنڈڑے جھلان والڑے
شہنشاہ دو جگ دے نیں، جنگلاں پہاڑاں وچ
بکریاں چران والڑے
اپنیاں عاشقاں نوں، بھرے جام کوثراں دے
ہتھیں ورتان والڑے
نظر پھیر رحمتاں دی، مہراں کر حال اتے
موجاں لٹوان والڑے
ویہلڑاں نکمیاں توں، جگ تے نویکلیاں
کاراں کروان والڑے
مٹی دے بھریچیاں نوں، میلیاں کچیلیاں نوں
نور چ نہان والڑے
بداں بدکاراں جہڑے، جھگڑے ویران کیتے
پہنچ گئے وسان والڑے
سچ سچیار سچے، سمے دیاں جھوٹھیاں دے
کوڑ ٹھکران والڑے
رب اچی شان کیتی، صبح شام جھکدے نیں
زمیں آسمان والڑے
عملاں اچیریاں دی، نینہہ رکھن آ گئے نیں
کلمے قرآن والڑے
کھوٹی سوچ ظالماں دی، عشقِ بلالی کھرا
موئے ازمان والڑے
ظلماں اخیر کیتی، عشقِ مسکراندا رہیا
نس گئے ڈران والڑے
جاگدے نیں گنبداں چ، جنگلاں ویرانیاں چ
میلڑے رچان والڑے
پاک پوتر ہو کے، پڑھئیے درود آئے
سجدہ آذان والڑے
پئے سی وگاڑ بھیڑے، جین دا کوئی حال نہیں سی
سوچاں سدھران والڑے
گرو سارے گروواں دے، حکمتاں گیان ونڈ
جگ بھگتان والڑے
پتھراں نوں موم کیتا، وحدتاں دی مے ونڈ
رب نوں ملان والڑے
سچ تے کھلوتے رہے، نال ثابت قدمی دے
سچ منوان والڑے
ویکھ نوری لاٹ تیری، کر لیا یقین اوہناں
جیہڑے سی ایمان والڑے
ویکھ اکھاں نال کئیاں، مرتبہ پچھانیا نہ
کفر کفرانِ والڑے
اچے اخلاق والے، بول کھرے موتیاں جہے
ذہن بدلان والڑے
دوزخاں دے بھانبھڑاں توں، امتاں نمانیاں نوں
اگ توں بچان والڑے
عربیاں دے حال بھیڑے، پھڑے مکے والیاں سی
چالے جاہلان والڑے
جہل سی عروج اتے، اپنی اڈا کے مٹی
کھیہہ سریں پان والڑے
چھڈ گئے طریقتاں نوں، سچیاں شریعتاں نوں
امتی سدان والڑے
کرم کر عاصیاں تے، حشر دیہاڑیاں نوں
ہین بخشان والڑے
جھنڈے چک عرشاں توں، رواں دواں قافلے نیں
خشیاں منان والڑے
یار ملے یاریاں نوں، کر کے وفا سچی
یاریاں نبھان والڑے
نعت نورانی ہوئی، اکھراں تے چمکنا اے
مصرعے فیضان والڑے
سائیاں اے مہر کیتی، میرے کول حرف کتھوں
عشق وڈیان والڑے
کر کے اشارہ اکو، چن کر دو ٹوٹے
معجزے وکھان والڑے
دے کے زبان حقی، کوڑے پاپی پتھراں توں
کلمے پڑھان والڑے
گھن دے مبارکاں پئے، سوہنے دیاں آمداں تے
جشن منان والڑے
رکھ پیر پیراں اتے، اگے نیں زمانے نالوں
پچھے تیرے جان والڑے
گھڑے نویں سریوں نیں، توڑ بھن بندے سارے
بندڑے بنان والڑے
دل تے دماغ نویں، سارا اندر باہر نواں
نویں دبستان والڑے
بول پیا الیکنا واں شوق جزدان لے کے
مست وجدان والڑے
اکرے خیال نویں، عرشوں اچیرڑے نیں
وکھری اڈان والڑے
ویرن سپاہیے تے نظر خاص کر کے تے
نعتاں لکھوان والڑے
سارے اچے نیویاں نوں، چودھریاں کمیاں نوں
اک تھاں بٹھان والڑے