غزل

سلیم دلاوری

تیرے سر تے پیار دی کسراں بن کے شکر دوپہر رہواں
ایسے سوچ اچ ڈبیا ہویا میں تے اٹھے پہر رہواں
بھل کے وی توں بھل نہ سکیں میری درد کہانی نوں
تیری اکھ دی پیپنی اُتے ہنو بن کے ٹھہر رہواں
نہ بولن دا وعدہ کر کے ایہ گل اوکھی لگدی سی
توں وی اوسے شہر رہویں تے میں وی اوسے شہر رہواں
جنہاں پیار تے پہرے لائے جندیاں جندیاں اوہناں تے
کہڑے ویلے نازل ہوسی ویہندا رب دا قہر رہواں
جس دی اک اک بوند تے لکھیا ہووے حق مظلوماں دا
میں کربل دے ٹبیاں اندر ایسی وگدی نہر رہواں
یاد آواں تے نیند گواچے رو رو تسیاں نیناں دی
میں سلیمؔ جی اوہدے سینے بن کے دکھ دی لہر رہواں