غزل

رمضان شاکر

پھلاں والی سیج ملی تے سانوں منوں وسار گیوں
ادھ وچکارے ڈوب کے سانوں آپ توں پرلے پار گیوں
باہجھ میرے نہ جین دیاں سب قسماں دلوں بھلائیاں توں
جاندی واری توڑ کے سارے کیتے قول قرار گیوں
اج وی میرے گل دے اندر اوہو پاٹا گلما ایں
اپنے ہتھاں نال توں جنہوں کر کے تاروتار گیوں
ہجر دا موسم دے کے سانوں آپ بہاراں ملیاں نی
سُکھاں نال یرانے پا کے بھُل بھُلا کے پیار گیوں
ویکھن نوں تے شاکرؔ ایتھے ٹردا پھردا لگدا اے
سچ تے ایہو کجھ اے اوہنوں جیوندی جانے مار گیوں