غزل

ڈاکٹر امان اللہ خان

ایہہ دنیا وانگ سراں بندیا نہ چوکڑ مار کے بیٹھیں توں
ہر کوئی پروہنا دو دن دا چھڈ ساریاں لمیاں گلاں توں
ایہہ زیور سونے چاندی دے ایہہ شیش محل تے جاگیراں
ایہہ سارے تیرے ویری نے کیوں بیٹھا ایں مار کے ملاں توں
گن تیرے نیں سب دنیا وی ایہناں تیرے کم کیہ آنا اے
بس سکہ چلنا اے عملاں دا جتھے آخر جا کے وسنا توں
توں رُتبے وچ خلیفہ ایں فر ثابت کر اس لیق وی ایں
کر خدمت بندے بندے دی بھر جھولی وچ دعاواں توں
اس جگ دے چسکے بھیڑے نے توں یار امان اے بھلیں نہ
پڑھ سوہنے رب دیاں حمداں توں جیڑا رو کے پٹھیاں راہواں توں