غزل

عبدالکریم قدسی

جدوں غلامی چ پسدے ہوئے بغاوتاں تے عوام اُترے
فلک دے اُتوں خدا دے ولوں ازادیاں دے پیام اُترے
ترے سوا کوئی دل دے کمرے چ ہور سداں تے موت سداں
بغیر تیرے جے کوئی لقمہ گلے تھیں اُترے حرام اُترے
ایہ سبزے سبزے تے سرخی سرخی تریل دا رنگ پھکا پھکا
کدی نکرمی زمین اُتے وی موسماں دا سلام اُترے
پسینا آ آ کے خشک ہویا نہ کوئی اُجرت نہ کوئی صورت
خدایا! جگ دے خداواں اُتے معاوضے دا الہام اُترے
وچھا خیالاں دی صف کھلوتے نیں ہنجو سارے قطار بدھی
اڈیکدے نیں پئے نمانے کتوں تے ساڈا امام اُترے
میرے خیالاں دا وزن کاہدا‘ میں ڈاڈھا ہولا مقدراں دا
سویر ویلے ای میرے ویڑھے غماں تے فکراں دی شام اُترے
حقیقتاں دی ہر اک رباعی دا نین نقشا وگڑ گیا اے
منافقت دا مزاج بدلے جے کوئی عمر خیام اُترے
میں سنیا دھرتی دے سارے نقشے دُبارا قدسی اُلیکے جانے
جدوں زمانے دی ہک دے اُتے ازاد ہو کے غلام اُترے