غزل

عبادنبیل شاد

اکو اپنی ذات دا رونا کیہ رونا
ہن بیتے حالات دا رونا کیہ رونا
چنگا اے اک دیوا بال کے رکھ دینا
ایویں کالی رات دا رونا کیہ رونا
سکیاں اکھاں دے میں ہاڑے تکے نیں
دریاواں برسات دا رونا کیہ رونا
چاواں بھرے بھڑولے سکھنے ہو گئے نیں
ہنجواں بھری پرات دا رونا کیہ رونا
انکھ ای اندروں جد ہنگورا نہیں بھردی
سوں چکے جذبات د ا رونا کیہ رونا
شادؔ حیاتی متھ کے ووہٹی نہیں بنی
سکھاں دی بارات دا رونا کیہ رونا