غزل

عمران سلیم

بھیت یقینا سبھ دے کھولن کندھاں تے سناٹے
گونگے بولے جے نہ ہوون کندھاں تے سناٹے
ایہناں کولوں ایسے لئی تے سارے بچنا چاہون
رسوائی دا بن دے کارن کندھاں تے سناٹے
کون سنے فر بپتا میری کون دلاسے دیوے
سینے مینوں جے نہ لاون کندھاں تے سناٹے
جے نہیں تیرے پریم پجاری فر کیوں تیرے آیاں
سجرے پھُلاں وانگوں مہکن کندھاں تے سناٹے
کسے سببوں جیبھ سلیمؔ جے ایہناں نوں مل جاوے
صدیاں تیک کویں نہ بولن کندھاں تے سناٹے