سچے بول نہ بول

امرجیت سنگھ سندھو

سن نی کلمیں میریئے! سچے بول نہ بول!
سچی گل نوں سنن دی، جُرئت ہے کس کول؟
لکھ جا کوسے ہنجوآ! مکھ تے ہک دا گیت،
ایویں اپنے آپ نوں، مٹی وچ نہ رول!
واہ تقدیرے میریئے! نخرے تیرے عجیب،
جوبن رُتے رُس گئی، ہُن آ بیٹھی کول!
سُن وے منصف سوہنیاں! چھڈ سرکاری جھاک،
ہتھ چ لے کے تکڑی، پورا پورا تول!
پا نی غزلے میریئے! حق سچ دی بات،
مظلوماں دی گل کر، اپنے دُکھ نہ پھول!
سمجھ غزل گول دوستا! غزلاں دی تکنیک،
کوڑے سچے دے وچ وی، پیار پتاسے گھول!
کر وے ’سندھو’ شاعرہ! لوک ہتاں دی بات،
دھن پتیاں دی محفلوں، نہ توں بخشش ٹول!