غزل

فیاض قرشی

جگ تے چانن چار دناں دا مُڑ کے گور ہنیرا
اُڈ جاون جہڑے پنکھ اڈارو مڑ نہ پاون پھیرا
چار دناں دی قید ہنڈا کے کردے بن بسیر
بھین بھرا تے سُکھ دے سانجھی دُکھ ونڈاون ماپے
لا جاون جد ماپے اوڑک مارے جگ کٹاپے
سنگ شریکاں عشرے تیکر مڑ تے وکھ وکھیرا
اپنے کھوون مونہہ نوالا کھُوہئے پہرا دیندے
جیہڑا کھاوے خیر دی ہٹیوں ٹنگ انی تے دیندے
ونڈ پئی پُرکھاں دی ممٹی چڑیاں کرن بسیرا
پیار دے رشتے رُس جاون تے مڑ مناوے کیہڑا
کر لیندے اوہ جگ نُوں پردہ سُنجا لگدا ویہڑا
وچھڑے کدی نہ بھلن قرشی رہندا دیس ہنیرا