غزل

مجاہداقبال مجاہد

بن دے سی جہڑے یار سہارے کدھر گئے
سمجھ نہ آئوندی یار پیارے کدھر گئے
چڑھدا ویکھ کے دکھ دا سورج ویکھ تے سہی
چن وی لکیا خورے تارے کدھر گئے
خیر ہووے کئی دناں توں بوہا کھلا نہیں
کردے سی جہڑے روز اشارے کدھر گئے
مدت ہوئی جہنوں تیرے نیناں ڈنگیا سی
کدی سوچیا ای اوہ کرماں مارے کدھر گئے
مدتاں ہوئیاں پرت نہ آئے جاون والے
خورے سجن لا کے لارے کدھر گئے
میرے گھر دیاں کندھاں بوہے باری میرے توں
پچھدے نیں سب تیرے بارے کدھر گئے
حال میرا اج ویکھ مجاہدا پچھدے نیں
اکھ دی شوخی بول کرارے کدھر گئے