غزل

الیشع ایاز

سب کجھ لے کے سب کجھ پا کے رہے انج دے انجے
ایویں رل کے غیراں دے نال اپنی راہ توں کھنجے
میرے گھر دے کندھ بنیرے کاواں آ کے بولیں
اوہدے باجھوں ہن تے لگدے چار چفیرے سنجے
چن تے ٹر گئے ہمتاں والے پھڑ کے سچ دا پلاّ
اسیں نکارے جھوٹھ دے پاروں رلدے رہے بھنجے
لے گیا جے دور دراڈے اکھراں دا پج لا کے
سوچ دا پنچھی مینوں یارو بھر کے اپنی چنجھے
نہیں ایاز کوئی عدنوں ٹر کے اپنی غلطی منیا
کہڑا فیر ایہ کھلرے پلرے پیار دے موتی کنجے