غزل

فرازنہ کوثر

اپنے پیار دا تینوں انج یقین میں دواواں
جتھے تیرے اتھرو ڈگن’ اوتھے میں خون وگاواں
میرے توں جس ویلے وی اپنے مونہہ نوں موڑیں
اس ویلے میرے ڈھولنا جیوندے جی میں مر جاواں
تیرے باجھوں رات دنے یاد کراں تینوں انج
کہ تیریاں یاداں دے ہڑ وچ خشبو وانگ میں مہک جاواں
لمی رات جدائیاں والی جد مُک جاوے
تیرے لئی نویں چودھویں دا چن میں بن جاواں
تیرے ملن دی جد وی مینوں آس ہووے
اپنیاں کالیاں زلفاں مست گھٹاواں وچ میں کھلاردی جاواں