غزل

طاہر وزیر آبادی

تیرے باہجوں سُفنیاں دی اک ڈار سوالی رہندی اے
تیرے ناں دے جگرا تے دی اکھ وچ لالی رہندی اے
دل دے زخم چھپا لیناں واں‘ ہاسے لے معصوماں دے
پر کیہ دساں توں نہیں لبھدا جھولی خالی رہندی اے
دیوے کیہڑا خبراں مینوں میرے یار ملوک دیاں
جس دے ناں دی دل دے ویہڑے روز قوالی رہندی اے
جد وی بوہے ولے تکاں چُپ جہی آوے کھان نوں
سوچ دے آنگن دکھاں دی اک بھری ٹرالی رہندی اے
خورے کد ایہہ جھورا مکنا طاہر ایس حیاتی دا
جیندی جانیں برہا وی ہر بار مثالی رہندی اے