محبتاں،آسانیاں،مبارک باداںتے تحفے ونڈداانسان عمران عباس چدھڑ

میں بچپن وچ ای ایہہ نقطہ جان لیتا سی کہ ایس دنیا وچ صرف پیو دا ای اک ای ایسا رشتہ اے جہڑا چاہندا اے کہ دنیاوی ترقی وچ اوہدی اولاد اوہدے توں اگے ودھے۔ وجہ ایہہ صاحب کہ اکٹھے رہن والے اک ماں پیو دی اولاد جدوں اپنے گھر والی ہوندی اے تے جیویں اوہناں وچ حسد‘ بغض تے انا دی کندھ کھڑی ہو جاندی اے اوہدی مثال تلاش کرنا مشکل اے۔ ایہہ حقیقت اے کہ کسی دی کامیابی اتے خوش ہونا‘ کسی دی کامیابی اتے دلوں تعریف کرنا۔ کسی دی کامیابی لئی دعا کرنا ایہہ وڈے دل والیاں دا کم ہوندا اے۔ اج کل اسیں جہڑے معاشرے وچ جی رہے آں اوہدے وچ اسیں روز ایسے نظارے ویکھن تے مجبور آں کہ زر‘ زمین‘ جائیداد تے زنانی پچھے لگ دے لوک اپنے رشتیاں دا قتل کر رہے نیں۔
قارئین! قتل صرف کسی جسم نوں ختم کرنا ای نہیں ہوندا بلکہ اسیں جدوں جیندے جی اپنے رشتہ داراں‘ پیاریاں تے یاراں نال مفادات دی وجہ نال دور ہو جانے آں تے ایہہ وی قتل دی اک قسم اے۔ جسم نوں ختم کرن نال اک انسان دی کہانی ختم ہو جاندی اے لیکن رشتیاں دی دوری نال انسان ساری زندگی گیلی لکڑی وانگوں سلگدا رہندا اے۔
لہور میری کتاب دی تقریب رونامئی وچ ملک دے نامور لکھاری جناب طارق بلوچ صحرائی نے کہیا سی کہ ساڈے سیاستداناں نے اقتدار وچ رہن تے اقتدار حاصل کرن لئی نفرت دی اک ایسی فصل تیار کردتی اے کہ گورکناں دی اک نسل خود بخود تیار ہو چکی اے۔ ایسے وچ بہت ضروری اے کہ شاعر تے لکھاری اک ایسی نسل تیار کرن دی کوشش کرن جہڑی رنگاں دی گل کرے‘ جہڑی محبت دی گل کرے‘ جہڑی انسانی رشتیاں دے تقدس و حرمت دی گل کرے‘ جہہڑی پھلاں دی گل کرے۔
میں سمجھنا محکمہ پلس وچ فرائض دی بجا آوری دے نال نال جناب عمران عباس چدھڑ صاحب ایہہ کم بڑی خوش اسلوبی نال تے بہت دیر توں کر رہے نیں۔ میری چدھڑ صاحب نال پہلی ملاقات اوہدوں ہوئی سی جدوں سی آئی دا دفتر صدر تھانے دے نال ہویدا کردا سی۔ ساڈے اک دوست دی بہت دناں توں خواہش سی کہ مینوں چدھڑ صاحب نال ملنا چاہیدا اے۔ اک واریا وہنے کجھ دوستاں دی موجودگی وچ وی کہیا چلو راجہ صاحب! تہانوں پلس دی چاہ پلانے آں۔ میں معذرت کیتی کہ فیر سہی کدی فیر پی لوواں گا۔ اوس دن شاید ساڈی کوئی تقریب سی۔ کول بیٹھے ساتھی نے فوراً کہیا چلو اٹھو چلنے آں۔ عمران عباس چدھڑ صاحب بڑے چنگے پلس افسر نیں۔ بڑے باذوق نیں تے اینے اہم عہدے اتے براجمان نیں کدی بندے نوں کوئی کم ای پے جاندا اے۔
اج ایہہ تحریر لکھدے ہوئے مینوں یارم چودھری طاہر جاوید نمبردار دے لفظ اپنے کناں وچ گونجدے سنائی دے رہے نیں کہ کسی نال ایس وجہ نال سلام دعا بنان دی خواہش کہ اوکھے ویلے کم آ جاوے گا ایہدا مطلب تے ایہہ ہویا کہ بندا خود اپنے لئی پریشانی تلاش کر رہیا ہووے۔ خیر کجھ دناں مگروں فیر ایسے ای بے خیالی وچ جی ٹی روڈ توں گزردے خیال آیا کہ چلو اج بنا کسی تعلق دے صاحب نال مل لینے آں۔ سی آئی پلس دا بوہا بند سی۔ اندروں آواز آئی جناب کہنوں ملنا اے۔اسیں مدعا بیان کیتا۔ فیر پچھیا گیا صاحب نال کیوں ملنا اے۔ اسیں کہیا ایویں راہ چلدے خیال آیا مل لیے۔ بند بوہے توں آوازآئی جناب کیہ کردے او۔ اسیں کہیا آوارہ گردی۔ اک قہقہہ بلند ہویا تے کجھ دیر انتظار مگروں اوہ سپاہی سانوں ڈی ایس پی سی آئی اے عمران عباس چدھڑ دے دفتر لے گیا۔چدھڑ نال کجھ روایتی تے کجھ عام جئی گلاں ہوندی رہیاں۔ صاحب نے چاہ دے بجائے فریش جوش منگوا کے پلایا۔ نمبر شیئر کیتا گیا تے اسیں کجھ چنگی یاداں لئے دفتروں نکل آئے۔ فیر سال وچ اک ادھ واری ملاقات ہوندی رہی۔
زیادہ تر ملاقاتاں دا محرک ساڈا یار خرم بھٹہ بنیا۔ بھٹہ صاحب دی پلس نال بہت سلام دعا اے لیکن بھٹہ صاحب دی ایہہ محبت اے یا کجھ کہ اوہناں نوں کنڈا وی چبھے تے سب توں پہلے مینوں کال کردے نیں۔ جہناں دناں اسیں اپنی پہلی محبت یعنی پہلی کتاب کاسۂ چشم لکھاریاں‘ شاعراں تے پیاریاں نوں تقسیم کر رہے ساں اوہناں دناں بھٹہ صاحب دے نال عمران عباس چدھڑ صاحب نوں اپنی تصنیف کاسۂ چشم پیش کیتی۔ کافی مہینیاں مگروں اوہناں دے دفتر جانا ہویا تے میری کتاب اوہناں دی میز اتے بالکل سامنے پئی ہوئی سی۔ کجھ ویلے مگروں جدوں اوہناں دی تبدیلی سول لائن سیکٹر وچ ہوئی تے فیر خرم صاحب دے نال چاہ پین گئے۔ اوہدوں وی کاسۂ چشم چدھڑ صاحب دی میز تے سامنے پئی نظر آئی۔ ایہہ یقینا خوشگوار گل سی کہ جرماں دا قلعہ قمع کرن والا دھرتی ا ک بہادر جانباز تے قابل افسر ادب نال وی وابستگی رکھدا اے۔ اک دو واری اسیں عمران عباس چدھڑ صاحب نوں سائبان دی تقریب وچ وی دعوت دتی لیکن نوکری دی مجبوریاں دے کارن جناب گھٹ ای ساڈی تقریباں نوں رونق بخش سکے۔ سال دے پہلے دن آرٹس کونسل ہال وچ میری سالگرہ دا پربندھ سی۔
ایس تقریب وچ ہور بہت سارے انتظامی افسراں دے نال نال عمران عباس چدھڑ صاحب نوں وی مدعو کیتا سی۔تسیں نہ صرف تقریب لئی کافی وقت کڈیا بلکہ ایسی گلاں کیتیاں جو میرے سفر نوں درست سمت وچ ہون دا کھلم کھلا اعلان سن۔ دوستاں نے پنجاب دی شان ’’پگ‘‘ میرے سر بنھی ہوئی سی۔ جدوں عمران عباس تقریر لئی ڈائس اتے آئے تے اوہناں نے روایتی تقریر دے بجائے معلوماتی تے فکری گل بات نال اپنی ذہانت تے ادب نال لگائو دا ثبوت دتا۔ اوہناں دا ایہہ کہنا سی کہ ایس ویلے بہت سارے لوک ایہہ سوچ رہے ہون گے کہ اوہناں دی دولت کیویں ودھ سکدی اے ۔
اوہ اک لکھ نوں دو تے دو نوں چار لکھ وچ کیویں تبدیل کر سکدے نیں۔ کجھ ایسے وی ہون گے جہڑے نفرت‘ تعصب تے دوجے لوکاں نوں پریشان کرن دے منصوبے بنا رہے ہون گے لیکن ایس حال وچ جمع لوکاں دا اک ای نظریہ اے کہ کیویں محبتاں تے آسانیاں نوں عام کیتا جا سکدا اے۔ راجہ صاحب! میرے ول اشارہ رکدے چدھڑ صاحب نے کہیا کہ تہاڈے سر اتے سجی دستار ایس گل دی علامت اے کہ تسیں معاشرے وچ ادب و ثقافت‘ رواداری تے محبتاں پھیلان لئی کفن سر اتے بنھ لیتا اے۔
عمران عباس چدھڑ صاحب نے پچھلے رمضان اک افطاری پارٹی دتی جہدے وچ پلس توں ریٹائر ہون والے جواناں تے افسراں نوں نہ صرف سراہیا گیا بلکہ اوہناں دی خدمات دے اعتراف وچ تحفے وی پیش کیتے۔تھیلیسمیا دا شکار بالاں لئی سٹیڈیم وچ تسیں خون جمع کرن لئی کیمپ لایا جہدے وچ کئی سو خون دی بوتلاں لوکاں نے عطیہ کیتیاں۔ فیر اسیں ویکھیا کہ چدھڑ صاحب دے صاحبزادے دسمبر دے سرد دناں وچ مسیحی برادری دے محلیاں وچ تحفے ونڈدے نظر آئے۔ ساڈے قابل احترام پیر اشرف شاکر جدوں ایڈیٹر کونسل دے چیئرمین منتخب ہوئے تے پنڈ ہوٹل وچ قاری صاحب نوں مبارک دین تے کالم نگاراں‘ لکھاریاں تے اخؓار والیاں نوں حرمت قلم دی تلقین کرن لئی جناب عمران عباس چدھڑ نے بڑی سوہنی گلاں کیتیاں۔ رمضان شریف توں کجھ دن پہلے ریٹائر ہون والے پنجاب پلس دےقابل‘ شریف تے ایماندار پلس انسپکٹر ذوالفقار علی ججہ صاحب دے اعزاز وچ اسیں تقریب رکھی۔
خرم بھٹہ سارے ویلے گیٹ ول ویکھدے رہے کہ کدوں خاص پروہنے تشریف لیاندے نیں لیکن چدھڑ صاحب کسی محکمانہ مصروفیات کارن تشریف نہ لیا سکے۔ ہن رمضان وچ بہت سارے پلس والیاں دی ترقی دے مبارکبادی اشتہار چلدے ویکھے لیکن اصل مبارک باد دین وچ اک واری فیر عمران عباس چدھڑ اوس ویلے بازی لے گئے جدوں اوہناں نے نکے تھانیداری توں وڈا تھانیدار بنن والیاں لئی پنڈ ہوٹل افطاری دا پربندھ کیتا۔ مینوں یقین اے چدھڑ صاحب نے اوہناں لوکاں نوں ایہہ ضرور کہیا ہووے گا کہ دوران فرض ادائیگی اپنے اندر دے انسان نوںضرور زندہ رکھن دی کوشش کرنا۔ا یہہ وی کہیا ہووے گا کہ جدوں کسی نوں سزا دینی ضروری ہووے تے اپنے اعصاب اتے قابو رکھنا۔ جدوں کوئی غریب‘ مسکین‘ مسافر تے بزرگ بغیر کسی سفارش تے تعلق دے تھانے اپنے مسائل لے کے آ جاوے تے اوہناں نال نرم لہجے وچ گل بات کرنی اے۔ ایہہ تے ضرور کہیا ہووے گا کہ سفید پوش لوکاں تے اوہناں دے گھر دی زنانیاں نوں بغیر ضرورت تھانے نہیں بلانا۔ دنیا وچ کدھرے وی ترقی دا سفر اوہدوں ای شروع ہوندا اے جدوں عہدیاں اتے بیٹھے لوک کتاب پڑھن دی عادت اپنا لین۔ اللہ پاک نے قرآن نوں ساری دنیا دے انساناں لئی کتاب ہدایت کہیا۔
کتاب پڑھن والیاں دی گلبات وچ ایسے ای نکھار آن لگدا اے جیویں بہار دے موسم وچ پودیاں اتے پھل کھلدے نیں۔ میری دعا اے کہ ترقی پان والے دکھی انسانیت لئی اپنی صلاحیتاں تے طاقتاں ایسے استعمال کرن جیویں ماں پیوں اپنے بالاں دی مشکلاں حل کرن لئی کوشش کردے نیں۔
پاکستان زندہ باد ،پنجاب پولیس زندہ باد