تڑپ دی اَگ بالی رکھو

جنون، پاگل پن تے خبط اوہ شیواں نیںجہناں پاروں انسان ہرمنزل حاصل کرسکدا اے

قاسم علی شاہ

سوچیرو جاپان دے اک چھوٹے جئے پنڈ کومیو وچ پیدا ہویا۔ بچپن وچ اوہنے ویکھیا کہ اوہدا پیو لوہے دے پرزیاں دے نال ہر ویلے مصروف رہندا اے۔ اوہ کجھ وڈا ہویا تے اوہنوں پتہ چلیا کہ مختلف پرزیاں نال بنی ایہ چیز سائیکل اے تے اوہدا پیو اک سائیکل مکینک اے۔ آہستہ آہستہ اوہدے دل وچ وی دلچسپی پیدا ہوندی گئی تے اک دن اوہ وی پیو دے نال کم اتے لگ گیا۔ ویلا لنگدا گیا ‘ گراریاں تے پہیاں نے اوہدے دل وچ ایسی جگہ بنا لیتی کہ سکول دی پڑھائی توں اوہ بیزار ہو گیا۔ اوہ ٹوکیو آ گیا جتھے اوہنے اک گیراج وچ نوکری شروع کیتی تے ہر طرح دی مشکلاں دے باوجود ایس قدر محنت کیتی کہ اک ماہر مکینک بن گیا۔ 23نومبر 1924 نوں جاپان وچ کاراں دی اک ریس منعقد ہوئی۔ جہڑی کار نے چیمپئن شپ جتی اوہدا مکینک سوچیرو سی۔ بس فیر کیہ سی‘ لوک اوہدی مہارت نوں من گئے تے اوہدے نام دی دھم مچ گئی۔ ورکشاپ چھڈ کے اوہ گڈیاں لئی پسٹن رنگ بنان لگیا۔ ایسے سلسلے وچ ٹویوٹا نے اوہدے نال کنٹریکٹ کیتا تے اوہدے کولوں پسٹن خریدنا شروع کردتے لیکن ایتھے اوہدی زندگی وچ اک خطرناک موڑ آیا۔ اوہدا ایکسڈینٹ ہویا تے اوہ اک لمے عرصے لئی بستر اتے جا پیا۔ ایسے دوران اوہنوں ایہہ بری خبر وی ملی کہ ٹویوٹا نے اپنا معاہدہ منسوخ کر لیا اے۔ہر اوہ انسان جہڑا کسے مقصد نوں حاصل کرن لئی کشتیاں ساڑ دیندا اے تے اوہناں دی خاک ہوا وچ اڈا دیندا اے تے فیر اوہنوں تڑپ دی دولت نصیب ہوندی اے۔ ایس عمل نال انسان اپنے تحت الشعور نوں ایہہ پیغام دیندا اے کہ میرے نزدیک سب توں اہم چیز میری منزل اے جہدے لئی میں ہر قسم دی قربانی دین نوں تیار آں۔ جدوں تحت الشعور نوں ایہہ یقین ہو جاندا اے کہ ہر حال وچ منزل حاصل کرنی اے تے فیر اوہ وی انسان دی مدد اتے اتر آندا اے تے انسان دا سفر آسان ہو جاندا اے۔ جنگی فوجیاں اتے کیتی گئی اک تحقیق وچ دسیا گیا کہ جے سپاہیاں نوں ایہہ یقین دوایا جاوے کہ اوہناں دا مقابلہ موت نال اے تے اوس دے علاوہ کوئی چارہ کار نہیں تے اوہ زیادہ جانفشانی نال لڑن گے۔
سوچیرو نوں کافی صدمہ پہنچیا لیکن ایہہ سب کجھ اوہنے برداشت کیتا۔ کجھ مہینیاں مگروں اوہ صحت یاب ہویا تے اک واری فیر اوہنے اپنا سفر شروع کیتا لیکن ایس واری اوہ کجھ قدم ای چلیا سی کہ حالات نے پلٹا کھاہدا تے اوہ سر دے بل زمین اتے آ ڈگیا۔ ہویا انج کہ دوجی جنگ عظیم شروع ہو گئی تے شدید بمباری دی زد وچ اوہدی فیکٹری وی آ گئی۔ سب کجھ سڑ گیا تے اوہ حقیقی معنیاں وچ کنگال ہو گیا۔ اوہدے کول کھوٹا سکہ وی نہیں بچیا لیکن اوہدے دل وچ اک اگ سلگ رہی سی تے ایہہ بھڑکدی آتش اوہنوں ہمت دے رہی سی کہ اگے ودھو تے کجھ کر کے وکھائو۔ اوہ اک مضبوط عزم دے نال اٹھیا۔ ایس وار اوہنے سائیکل دے نال انجن لا کے اک نویں پروڈکٹ مارکیٹ وچ پیش کیتی۔ لوکاں نوں ایہہ سستی سائیکل بہت پسند آئی تے اوہ دھڑا دھڑ خریدن لگے۔ کجھ عرصہ مگروں اوہنے ہونڈا موٹرز دے نام نال اک کمپنی دا آغاز کیتا تے 2سٹروک موٹرسائیکل متعارف کرائی۔ ایہہ پروڈکٹ وی لوکاں نوں پسند آئی۔ ہونڈا کمپنی ترقی دی منزلاں طے کرن لگی تے کردے کردے 1961 وچ اوہدی ماہانہ پیداوار اک لکھ موٹرسائیکلاں تک جا پہنچی جد کہ 1968 وچ ایہہ گنتی دس لکھ تک پہنچ گئی۔ Honda کمپنی مشیناں دی صنعت اتے راج کرن لگی۔ پنڈ وچ پیدا ہون والے اک پینڈو منڈے نے اپنے شوق‘ محنت تے تڑپ پاروں دنیا نوں اک ایسی موٹر کمپنی دتی جہڑی اج وی دنیا دی جدید‘ دلکش تے قیمتی ترین موٹربائیک تے کاربنان دا اعزاز رکھدی اے۔
ورھیاں پہلاں میں اک جملہ کدھرے پڑھیا سی: نکامی نوں دل وچ تے کامیابی نوں دماغ وچ نہ بٹھائو۔ میں جیویں جیویں حیاتی وچ اگے ودھدا رہیا مینوں ایس جملے دی گہرائی تے سچائی دا یقین ہون لگیا۔ میں ویکھیا کہ ہر اوہ شخص جہڑا نکامی نوں دل وچ جگہ دے دیندا اے تے ایہہ نکامی اوہدے حوصلیاں دے نال کھیڈنا شرو ع کر دیندی اے۔ ایہہ اوہنوں بار بار ڈراندی اے۔ اوہنوں احساس کمتری وچ پا دیندی اے تے جدوں وی اوہ کجھ کرنا چاہندا اے تے ایہہ اوہنوں باور کراندی اے کہ پہلاں وی تسیں نکام ہوئے سو ایس واری وی ہونا اے تے فیر فیدہ کیہ اے تے نتیجتاً اوہ مایوس ہو کے بیٹھ جاندا اے۔ ایسے طرح جہڑا انسان زندگی دے کسے مرحلے اتے کامیاب ہو جاندا اے تے اوہ اوس کامیابی نوں دماغ اتے سوار کر لیندا اے تے ایہہ سمجھدا اے کہ میں تے ایس دنیا دا کامیاب انسان آں تے فیر اوہدی عقل اتے پردہ پے جاندا اے۔ اوہنوں اپنی خامیاں نظر نہیں آندیاں تے ایہو غرور اوہنوں لے ڈُبدا اے۔ ایہدے الٹ ہر اوہ شخص جہڑا نکامی نوں دل وچ نہیں بٹھاندا بلکہ اوہدے کولوں سبق سکھ کے اگے ودھدا اے تے جے کامیاب ہو جاوے تے کامیابی دے اوس نشے نوں دماغ اتے سوار نہیں کردا بلکہ اپنے جنون تے تڑپ نوں ہور ودھا دیندا اے تے فیر اک مگروں کئی کامیابیاں اوہدی منتظر ہوندیاں نیں۔انسان دے اندر جہڑی چیز لئی تڑپ پیدا ہو جاندی اے تے ایہہ اوہنوں پہلا تحفہ جنون دا دیندی اے۔ اوہدی دل وچ اپنی منزل نال شدید محبت پیدا ہو جاندی اے جہنوں حاصل کرن لئی اوہ ہر قسم دی قربانی دین توں وی دریغ نہیں کردا۔ تڑپ انسان دے اندر مشکلاں دا سامنا کرن دی ہمت پیدا کردی ا ے۔ فیر اوہ معمولی مسئلیاں توں خوفزدہ نہیں ہوندا تے نہ ای چھوٹے جھگڑیاں وچ پیندا اے۔ اوہدے سامنے وڈی توں وڈی مشکل وی آ جاوے تے اوہ اوہدی اکھاں وچ اکھاں پا کے آکھدا اے :تو چھوٹا ایں تے میرا رب وڈا اے۔ تڑپ انسان دے قدم مضبوط کردی اے۔ وڈی آزمائش تے ناموافق حالات دے باوجود اپنی جگہ اتے کھڑا رہندا اے تے اوہدے ارادیاں تے حوصلیاں وچ کوئی کمی نہیں آندی۔
تڑپ انسان نوں زندگی دی پچ اتے کھڑا رکھدی اے تے خطرناک بائونس کھیڈنا سکھاندی اے۔ جدوں میچ مکمل ہوندا اے تے فیر مین آف دی میچ دا اعزاز وی اوہنوں ملدا اے۔ تڑپ انسان نوں ڈگن مگروں دوبارہ چکن دی ہمت دیندی اے۔ رستہ کنا ای اوکھا کیوں نہ ہووے‘ ٹھوکر کنی اے وڈی کیوں نہ ہووے اوہدا جسم زخماں نال کنا ای چور چور کیوں نہ ہووے لیکن اوہ دوبارہ اٹھدا اے۔ اوہدی تڑپ اوہنوں چلائے رکھدی اے۔
جنون‘ تڑپ‘ پاگل پن تے خبط اوہ چیز اے جہدے پاروں انسان اوہ منزل وی حاصل کر سکدا اے جہڑی عام انسان لئی ناممکن ہوندی اے۔ تسیں دنیا دے کسے وی نابغہ روزگار شخصیت دے حالات زندگی پڑھو‘ تہانوں پتہ چلے گا کہ اوہنے اپنے وژن تے منزل لئی وڈی توں وڈی قربانی دتی۔ اوہدے دل وچ اک ایسی اگ دہک رہی ہوندی اے جہدے سامنے کوئی پریشانی‘ کوئی غم تے کوئی مسئلہ کجھ وی حیثیت نہیں رکھدا تے فیر اوہ واقعی اوس دنیا لئی مثال بن جاندا اے۔
سقراط دے اک شاگرد نے اوہدے کولوں پچھیا کہ علم کتھوں ملدا اے؟ سقراط بولیا کل سویرے فلاں تالاب اتے آ جانا۔ اگلے دن شاگرد آیا تے سقراط گردن تک پانی وچ سی۔ اوہنے شاگرد نوں اپنے کول بلایا۔ شاگر دسمجھیا شاید ایہہ راز دی گل اے ایس لئی کول بلا کے دس رہیا اے۔ اوہ جدوں کول آیا تے سقراط نے اوہدی گردن توں پھڑیا تے پانی وچ ڈبو دتا۔ کجھ دیر تک تے شاگرد برداشت کردا رہیا لیکن جدوں اوہدی ہمت جواب دے گئی تے اوہنے جسم دا پورا زور لایا تے اک جھٹکے نال اپنا سر باہر کڈیا۔ ساہ بحال ہون مگروں اوہنے سوال پچھن اتے سقراط کولوں معافی منگی تے سقراط نے آکھیا مینوں ہر گز برا نہیں لگیا‘ میں تے تینوں جواب دے رہیا سی۔ شاگرد نے حیرت نال اپنے استاد ول ویکھیا تے اوہ بولیا: جدوں تیرا سر پانی وچ سی فیر تیری سب توں وڈی خواہش کیہ سی؟ اوہ بولیا: ساہ‘ میں چاہ رہیا سی کہ بس میں ساہ لے سکاں۔ سقراط بولیا: میری سکھن دی خواہش وچ وی ایسی ای اک تڑپ اے تے علم ایسے طرح حاصل کیتا جا سکدا اے۔
تڑپ انسان دے ارادیاں تے عزماں نوں ایندھن فراہم کردی اے۔ انسان کنا ای قابل کیوں نہ ہووے جے اوہدے اندر تڑپ نہیں اے تے فیر اوہدی مثال اوس مرسڈیز گڈی وانگوں اے جہدے وچ پٹرول نہیں اے۔ ہن اگرچہ اوہ قیمت تے خوبصورتی وچ دنیا دی اعلیٰ ترین گڈی اے لیکن ایندھن نہ ہون دی وجہ نال اوہ کسے کم دی نہیں۔ تڑپ ہون دی وجہ نال میں بڑے قابل لوکاں نوں نکام ہوندے ویکھیا اے۔ اوہ انسان جہدی زندگی وچ تڑپ شامل ہوجاندی اے فیر اوہ روزانہ اک مقصد دے نال اٹھدا اے تے نویں سورج نوں ویکھ کے اپنے رب دا شکر ادا کردا اے کہ اپنی توانائیاں نوں استعمال کرن لئی اک ہور خوبصورت دن دا موقع ملیا۔ اوہ منزل تک پہنچن لئی پوری کوشش کردا اے۔ اوہدے ہاں نکامی دا لفظ نہیں ہوندا۔ اوہ( Do or die کرو یا مرو) دی پوزیشن وچ ہوندا اے تے ایسے مضبوط عزم دی وجہ نال منزل تک پہنچن والے سارے رستے اوہدے لئی کھل جاندے نیں۔
عالمی شہرت یافتہ ہیرو آرنلڈ شوارزینگر کولوں اک انٹرویو دے دوران جدوں پچھیا گیا کہ اوہ اک زبردست باڈی بلڈر تے مقبول ترین ہالی ووڈ اداکار کیویں بنیا تے آڑنلڈ دا جواب وی ایہو سی :تڑپ‘ جنون تے سلگدی اگ۔دراصل دنیا وچ جنی وی وڈی کامیابیاں انساناں نے حاصل کیتیاں نیں اوہ اک خیال توں شروع ہوئیاں نیں تے ایس خیال نوں طاقت فراہم کرن والی چیز دا نام تڑپ اے۔ ایہہ بھڑکدا شعلہ ایس قدر طاقتور ہوندا اے کہ انسان تے منزل وچ آن والی ساری رکاوٹاں نوں ساڑ کے رکھ دیندا اے۔
ہر اوہ انسان جہڑا کسے مقصد نوں حاصل کرن لئی کشتیاں ساڑ دیندا اے تے اوہناں دی خاک ہوا وچ اڈا دیندا اے تے فیر اوہنوں تڑپ دی دولت نصیب ہوندی اے۔ ایس عمل نال انسان اپنے تحت الشعور نوں ایہہ پیغام دیندا اے کہ میرے نزدیک سب توں اہم چیز میری منزل اے جہدے لئی میں ہر قسم دی قربانی دین نوں تیار آں۔
جدوں تحت الشعور نوں ایہہ یقین ہو جاندا اے کہ ہر حال وچ منزل حاصل کرنی اے تے فیر اوہ وی انسان دی مدد اتے اتر آندا اے تے انسان دا سفر آسان ہو جاندا اے۔ جنگی فوجیاں اتے کیتی گئی اک تحقیق وچ دسیا گیا کہ جے سپاہیاں نوں ایہہ یقین دوایا جاوے کہ اوہناں دا مقابلہ موت نال اے تے اوس دے علاوہ کوئی چارہ کار نہیں تے اوہ زیادہ جانفشانی نال لڑن گے۔
تڑپ ودھان لئی ضروری اے کہ انسان مثبت خیالاں والے لوکاں نال ملے۔ اوہناں افراد نال خاص طور تے ملے جہڑے اوہدے حوصلیاں نوں ودھان تے اوہدی ہمت نوں داد دین۔ اپنے سفنے ہر انسان نوں نہ دسو۔ زندگی وچ جہنے منفی لوک موجود نیں اوہناں نال رابطہ گھٹ رکھو کہ ایہہ لوک حوصلیاں نوں بڑی چھیتی پست کر دین گے تے اندر موجود تڑپ آہستہ آہستہ ماند پے جاوے گی۔
اپنے اندر مثبت خیالات نوں مضبوط کرو۔ تہاڈے اندر جہڑی چیز دی تڑپ اے‘ اپنے خیالات دے ذریعے اوہنوں سوچو۔ تخیل دی دنیا وچ اپنی تڑپ نوں اک وڈی تصویر دی شکل وچ ویکھو۔ ایہہ وی تصور کرو کہ ایہہ تصویر روشنی نال دمک رہی ا ے تے ساری دنیا ایہدے ول ویکھ کے تہانوں داد دے رہی اے کہ تسیں اک شاندار چیز دا انتخاب کیتا اے۔ اپنی تڑپ لئی تسیں جہڑا وی لائحہ عمل اختیار کرو تے عملی قدم چھیتی چکو۔ تہاڈے ذہن وچ جہڑے نویں آئیڈیاز آندے نیں اوہناں نوں عملی شکل دیو۔ جے تسیں ایہہ سوچدے رہو کہ میں ایہہ قدم چکاں یا نہ چکاں تے تہاڈا حوصلہ کمزور ہو سکدا اے۔ اپنی زندگی وچ تسیں جہنے بوہتے فیصلے کرو گے تے قدم چکو گے تہاڈی موٹیویشن ودھدی جاوے گی لیکن تسیں سستی دا مظاہرہ کرو گے تے تہاڈی موٹیویشن اپنی موت آپ مر جاوے گی۔
انسان دے اندر جہڑی چیز لئی تڑپ پیدا ہو جاندی اے تے ایہہ اوہنوں پہلا تحفہ جنون دا دیندی اے۔ اوہدی دل وچ اپنی منزل نال شدید محبت پیدا ہو جاندی اے جہنوں حاصل کرن لئی اوہ ہر قسم دی قربانی دین توں وی دریغ نہیں کردا۔ تڑپ انسان دے اندر مشکلاں دا سامنا کرن دی ہمت پیدا کردی ا ے۔ فیر اوہ معمولی مسئلیاں توں خوفزدہ نہیں ہوندا تے نہ ای چھوٹے جھگڑیاں وچ پیندا اے۔
اوہدے سامنے وڈی توں وڈی مشکل وی آ جاوے تے اوہ اوہدی اکھاں وچ اکھاں پا کے آکھدا اے :تو چھوٹا ایں تے میرا رب وڈا اے۔ تڑپ انسان دے قدم مضبوط کردی اے۔ وڈی آزمائش تے ناموافق حالات دے باوجود اپنی جگہ اتے کھڑا رہندا اے تے اوہدے ارادیاں تے حوصلیاں وچ کوئی کمی نہیں آندی۔ تڑپ انسان نوں زندگی دی پچ اتے کھڑا رکھدی اے تے خطرناک بائونس کھیڈنا سکھاندی اے۔ جدوں میچ مکمل ہوندا اے تے فیر مین آف دی میچ دا اعزاز وی اوہنوں ملدا اے۔ تڑپ انسان نوں ڈگن مگروں دوبارہ چکن دی ہمت دیندی اے۔ رستہ کنا ای اوکھا کیوں نہ ہووے‘ ٹھوکر کنی اے وڈی کیوں نہ ہووے اوہدا جسم زخماں نال کنا ای چور چور کیوں نہ ہووے لیکن اوہ دوبارہ اٹھدا اے۔ اوہدی تڑپ اوہنوں چلائے رکھدی اے۔
وڈا سوچو‘ وڈی منزل دی آرزو کرو تے وڈے سفنے سجائو۔ بس خواہش کرن تے فیصلہ کرن دی دیر اے۔ تہاڈی خواہش تہاڈے لئی رستے بناوے گی تے تہانوں منزل تک پہنچاوے گی۔ بس شرط ایہہ اے کہ تہاڈے دل وچ تڑپ دی اگ سلگ رہی ہووے۔