من موہنا

حمید رازی

اوہ کجھ دناں دا پچھے پیا ہویا سی میں کتا گھر رکھنا اے۔ گھر والیاں نے سلمان نوں بہوں سمجھایا جس گھر وچ کتا ہووے اوتھے رحمت دے فرشتے نہیں آؤندے۔ دوجا ایہہ بہت نحسو ہوندا اے۔ اوہ کوئی گل سنن لئی تیار ای نہیں سی۔
ڈاہڈا منڈا اے۔ جس گل تے اڑ جاوے اوکھت نال ای مُڑدا اے۔ میں چار پنج دیہاڑے ٹرکاندا رہیا خورے اوہ بھل ای جاوے پر اوہ بھلن آلی شے نہیں۔
رات نوں ساڈے کمرے وچ آجاندا تے بحثدا رہندا، ’ایس گھر وچ کتا تے آوے گا بس ایہہ فیصلا کرنا اے اوہنوں رکھنا کتھے اے۔‘
اسیں دواں میاں بیوی ہتھیار سٹ دتے۔ چھیتی ای اوہدے رہن لئی تھاں دی کھوج شروع ہو گئی۔ گیراج وچ رکھنا اوکھا سی۔ گیراج وچ اوہنوں رکھدے تے گڈی باہر کھلہارنی پیندی سی۔اک جالی دار کمرا سی جتھے مالی دا سامان پیا ہویا سی۔ فیر کُک، مالی، ڈرائیور تے صفائی آلے دی صلاح نال کُتے لئی ایس کمرے دی چون کر لئی گئی۔ مالی دا سامان گھاہ آلی مشین، پانی آلا پائپ، داتری، کھرپے، ڈانبے تے قینچی چک کے کِتے ہور رکھ دتے گئے۔ سلمان نے ایس کمرے دی پہلاں صفائی کرائی، فیر دھلایا تے ہور نکیاں موٹیاں شیواں چک کے باہر سٹ دتیاں۔ کمرے وچ پرانا گدّا تے تکیے رکھ دتے گئے۔ اوہدے کھیڈن لئی وی کجھ شیواں رکھ دتیاں گیاں۔ پانی تے ددھ لئی وکھرے بھانڈے رکھے گئے۔ دو تن دیہاڑیاں مگروں کتا وی آگیا۔ ایہہ اصلوں کتا نہیں مہینے ڈیڈھ دا کتورا سی۔ دو کلو تے ایہدا وزن سی۔ سلمان اوہدی ٹہل سیوا کردا رہندا۔ ددھ تے بوٹیاں پاندا۔ جدوں اوہدی ماں ہفتے لئی گھردا سودا لین جاندی اوہ وی نال گڈی وچ بہہ جاندا تے سٹور وچوں اوہدے لئی خوراک لے آؤندا سی۔ جدوں کرونا آیا تے منڈیاں نوں سکولوں تے کالجاں وچوں چھٹیاں ہو گیاں۔ سلمان وی ویلھا ہو گیا۔ اوہ سویرے سویرے اٹھدا تے کُتے نوں لے کے پشلے لان وچ کھیڈدا رہندا سی۔ اوہ کوئی نکی موٹی شے سٹدا تے کتا چک لیاندا سی۔ بہت دیہاڑیاں تک تے اوہنوں بھونکنا وی نہیں سی آؤندا۔ مڈھ وچ اوہ اوہدے نال انج ای پھردا رہندا سی۔ فیر اوہدے لئی سنگلی تے پٹہ وی آگیا تے اوہ سنگلی توں پھڑ کے اوہنوں گھماندا رہندا سی۔ رات نوں جس ویلے اسیں اپنے کمریاں وچ ہوندے اوہ اوہنوں ساہمنے لان وچ دوڑاندا رہندا سی تے کدی دویں بنچ اتے بیٹھ جاندے سی۔ اوہ اوہدی صحت دا بہوں خیال رکھدا سی۔ دو مہینیاں مگروں ڈاکٹر نوں وکھاندا تے ٹیکے وی لگواندا۔ اوہ جیویں اوہنوں خوراک کھوا رہیا سی ایہہ کتورے توں کتا نظری آون لگ پیا۔ اوہ ہن بھونکن وی لگ پیا سی۔
ایس واری ڈاکٹر کول گیا تے واپسی اتے اوہنے دسیا ایہدا وزن ہن نوں کلو ہو گیا اے۔ ڈرائیور چکن لین جاندا تے اوہنوں ضرور آکھدا جے پنجے تے سِریاں وکھریاں شاپر وچ لیانیاںنیں۔ میں ناشتہ کردا تے کُک مینوں دسدا نکے صاحب فرج وچوں چکن کڈھدے رہندے نیں تے اجکل کُتے نوں انڈے وی کھوا رہے نیں۔ سلمان دے ڈر توں ای ددھ دے کارٹن کمرے وچ بیڈ تھلے رکھ دتے گئے سی۔ اوہ ساڈے ساہمنے آؤندا تے پیکٹ کڈھ کے لے جاندا تے پچھوں اوہدی ماں دی اواز آؤندی، ’ایتھے دددھ دیاں نہراں وگدیاں پیاں نیں۔‘ اوہ ہس کے باہر نس جاندا۔
اوس دیہاڑے سویرے حالی میں سُتا ہویاں سی جدوں اوہدی چیک دی اواز آئی۔ میں چھیتی نال اٹھیا تے باہر گیا تے اوہ نظری نہ آیا۔ اوہدی اواز ڈائننگ روم وچوں آرہی سی۔ اوہ کرسی اتے بیٹھا سی تے کُتے دی سنگلی اوہدے ہتھ وچ سی۔ دواں نوں ساہ چڑھیا ہویا سی تے سلمان دا تے رنگ وی اڈیا ہویا سی۔ اوہنے دسیا گواہنڈیاں دا کتا آگیا سی۔ اوہنے میرے کُتے نوں مارن دی کوشش کیتی اے تے کُتے نوں تے میں بچا لیا اے، اوہ مینوں پنجے مار گیا اے۔ اوہ ڈاہڈا تپیا ہویا سی۔ ’مینوں دسو ایہدے مالک نال تسیں گل کرنی اے یا میں آپوں کراں۔ ہن ایہہ آیا تے میں ایہنوں گولی مار دیاں گا۔۔۔‘ میں اوہنوں ٹھنڈا کیتا تے دفتر آکے اوہدے مالک نال وی گل کیتی۔
تے ایہدے مگروں اوہ کتا فیر کدی نہ آیا۔
ہن سلمان کُتے نوں میوگارڈن اندر سڑکاں اتے سیر کرواندا تے اوہدے ہتھ وچ اک موٹا جہیا ڈنڈا ہوندا سی۔ کرونا کارن اوہدیاں کھلھیاں چھٹیاں سی تے کتے دی ٹہل سیوا لئی اوہدے کول بہوں ویلا سی۔
موسم بدلیا تے دناں وچ سیال آگیا تے سردی ودھ گئی سی۔ ٹھنڈ کیہ ودھی کرونا دے حملے وی ودھ گئے۔ اک دیہاڑے سلمان سویرے سویرے کمرے وچ آگیا تے آکھن لگا میرا جُسا ٹُٹ رہیا اے تے بخار وی اے۔ اسیں دویں جی گھابر گئے۔

چھیتی نال اوہدا ٹیسٹ کرایا۔ ٹیسٹ تے ٹھیک سی پر اوہ ماڑا لگن لگ پیا تے بخار وی اوہنوں چڑھیا رہندا سی۔ ہن اوہنوں کمرے اندر ای رہنا پیندا سی۔ اوہدا وڈا بھراء ڈاکٹر سی۔ اوہنے اوہدا علاج شروع کردتا تے اوہدے کمرے اگے اک نکا میز رکھ دتا گیا جدے اتے اوہدا کھانا تے دوجیاں شیواں رکھ دتیاں جاندیاں سی۔ ہن گھر اندر وی اوہدے نال گل بات فون راہیں ہوندی سی۔ اوہنوں تاپ چڑھیا ہوندا فیر وی ساڈے ساریاں دے اٹھن توں پہلاں سویرے سویرے کتے نوں کھانا کھواندا تے سیر کرواندا۔ جدوں گھر آلے جی اٹھن لگ پیندے اوہ واپس اپنے کمرے وچ آجاندا سی۔ راتیں وی انج ای جدوں گھر آلے کمریاں وچ ہوندے اوہ کُتے نوں کھانا دیندا تے کجھ ویلا کتے نال ضرور رہندا سی۔ بھراء دی دیکھ بھال نال اوہ دس بارھاں دناں اندر ول ہو گیا تے کُتے نوں ہور دھیان دیون لگ پیا۔ اسیں دھپ وچ لان یا برانڈے وچ بیٹھے ہوندے تے سانوں لگدا سی کتا ہن ساڈے نال وی ہِل گیا اے۔
اک دیہاڑے میں برانڈے وچ بیٹھا سی تے اوہ کُتے نوں لے کے ساہمنے کھلو گیا۔ ’ابو جی کتے نال میری تصویر تے ویڈیو بناؤ‘، میں موبائل کڈھیا تے ویڈیو تے تصویر بنا لتی تے میں آکھیا، ’’ایہدا سرنانواں ہوئے گا ’کتا سلمان نال‘۔‘‘اوہنوں ایہہ سرنانواں بہوں پسند آیا تے اسیں کجھ چر ہسدے رہے۔
جالی دار کمرے وچ ٹھنڈ ودھ گئی سی۔ میں اٹھیا تے سعد نے دسیا، ’سلمان نے کتا اپنے کمرے وچ رکھیا ہویا اے۔‘میں ویکھیا اوہنے کتا بیڈ نال بنھیا ہویا سی۔ نِکے بھرا دا سویٹر اوہنوں پوایا ہویا سی۔ تھلے موٹی چادر تے کمبل پیا ہویا سی۔ اوہنے اک تکیا وی رکھیا ہویا سی۔ جنوں کُتے نے لیراں لیراں کیتا ہویا سی تے رونہہ پورے کمرے وچ کھلریا ہویا سی۔
ہن کُتے نوں جالی دار کمرے وچ تے رکھیا نہیں جا سکدا سی۔اوہدے لئی ہن سلمان نوں کسے ہور کمرے دی کھوج سی۔ آخیر اوہنے کُک دے نال آلا سٹور سکھنا کروا لتا تے کتا اوتھے رہن لگ پیا۔
میں اک دیہاڑے دفتروں آیا تے سلمان برانڈے دیاں پوڑھیاں اتے کھلوتا سی، وچکار کتا سی تے تھلے اک کُڑی کھلوتی ہوئی سی۔ میں کولوں لنگھیا تے اوہنے مینوں سلام کیتا تے کڑی نے مینوں ویکھیا ای نہ۔ اوہدی میرے ول کنڈھ سی۔ میں اندر آیا تے اوہ وی اندر آگیا۔ ’میں کتا ایہناں دے گھروں لے کے آیا سی ایہہ میری کلاس فیلو اے۔میں دسیا سی کتا بیمار اے تے ایہہ کُتے دا پتہ کرن آئی اے۔‘اینی گل دس کے اوہ فیر چھیتی نال باہر ٹر گیا۔ میں کھانا کھا کے ارام کرن لگ پیا۔ گھنٹے ڈیڑھ مگروں میں اٹھیا تے باہر آیا تے اوہ اوتھے ای کھلوتے سن۔ برانڈے دی پہلی پوڑھی اتے سلمان، وچکار کتا تے تھلے اوہ کُڑی۔
ویلے نال کرونا دے حالات کجھ چنگے ہو رہے سی تے حکومت تعلیمی ادارے کھولھن بارے سوچ وچار کر رہی سی۔ اوہ اک دیہاڑے سویرے ساڈے کمرے وچ آیا، ’میں کُتے نوں ہن کسے نوں دے دینا اے…‘ اسیں دویں اکو ویلے بولے ’کیوں؟‘ ’ہن اصل وچ میرا کالج کھلھ رہیا اے تے میں سویرے جایا کراں گا تے پنج وجے واپسی ہویا کرے گی۔ میں ایہنوں سانبھ نہیں سکاں گا۔ انج وی اسیں سال اندر میو گارڈن دا گھر چھڈ دینا اے۔‘
’توں کتا اوس کُڑی نوں دینا اے؟‘
’نہیں کوئی ہور بیلی اے۔‘
’میو گارڈن دا گھر اسیں سال مگروں چھڈنا اے، توں اک سال لئی تے کتا رکھ لے۔‘
’نہیں میں اک ادھ دن اندر کتا دے دینا اے۔
’چل چھے مہینے ای رکھ لے‘، ایس واری اوہدی ماں بولی۔ ’چھے نہیں تے اک ہور مہینا رکھ لے۔ ہن سانوں وی ایہہ چنگا لگن لگ پیا اے۔‘
اوہ بولیا نہ پر لگ رہیا سی مہینہ آلی گل وی اوہنوں وارا نہیں کھا رہی۔
اوہ کجھ چر پچھوں بولیا، ’نہیں میں کل دے دینا اے۔
’اچھا فیر سانوں دسیں، اسیں کل سارے کتے نوں وداع کراں گے۔‘
کوئی چار وجے اک گڈی گیٹ توں اندر آگئی۔ اوہدے وچ صرف ڈرائیور سی۔ اسیں سارے باہر کھلو گئے۔ سلمان نے اندروں اک چادر لیاندی تے گڈی دی پشلی سیٹ اتے پا دتی تے کتا گڈی چلن توں پہلاں دوڑ کے اندر وڑ گیا۔ اسیں باقی جی اوتھے ای کھلوتے رہے۔ کتا گیٹ نیڑے جا کے شیشے وچوں مونہہ کڈھ کے بھونکن لگ پیا۔ اسیں سارے جی گیٹ اتے آگئے تے گڈی نوں جاندیاں تکدے رہے۔ گڈی ڈیوس روڈ دے کالونی گیٹ توں باہر ایچی سن کالج ساہمنے ٹھنڈی سڑک ول مڑ گئی۔ اوہ باہر آلے گیٹ تیکر بھونکدا گیا فیر اوہدی اواز اوازاں وچ رل گئی۔ جس ویلے گڈی گھر دے گیٹ دے ساہمنے ٹھنڈی سڑک اتے آئی اوہدے بھونکن دی فیر اواز آئی۔ ایہہ اوہدے بھونکن دی آخری اواز سی۔ ایس مگروں بس اوازاں دا رولا پچھے رہ گیا سی۔٭٭