پنگھوڑا

نزہت عباس

نکے ہندیاں ساڈے محلے وچ اک دنیا وسدی سی۔ سبھ دی آپو اپنی سیانپ سی جویں کہ بابو رفیق ٹیلیفون والے مشہور سن تے محلے دے باقی گھر کجھ انج بلائے جاندے سن جویں کہ بنک والی، ڈپو والی، کپڑے والی، دوکان والی، مل والی، مکاناں والی، ٹرک والی، سکول والی، پلاٹ والی، کوٹھی والے تے کتاباں والی۔ جد عورتاں بارے گل ہندی تے ایہہ سارے ناں بدل کے کجھ انج بن جاندی؛ بنک والی، پلاٹ والی، مکاناں والی تے بابو رفیق دی وہوٹی مشہور سی ٹیلیفون والی۔
ایہدے علاوہ اوہ نوں نگوری وی آکھیا جاندا سی، کیوں جے اوہ گورے رنگ دی سی تے سگوں گوڑھے لال جامنی ہرے تے پیلے کپڑے پاکے ہور وی گورے رنگ نوں ودھیرا کردی رہندی سی۔ بابو رفیق دی اک بھین وی سی جہڑی استانی سی تے شام نوں محلے دے بچیاں نوں ٹیوشن وی پڑھاندی سی۔اسدے مکھ تے موٹیاں اکھیاں اداس لگدیاں تے اوہ بہت گھٹ بولدی سی ۔
31 مارچ نوں سکولے نویں جمائتے چڑھن دا دہاڑ ہندا سی ۔ امی کئی دناں توں میرے تے نکے ویراں لئی چنگے نتیجے دی آس وچ کامیابی دے مٹھے ہار بنا رہی سی۔ مکھانے، چھوارے، ٹھوٹھی، منکے، پتاشے تے وچ وچ پیلے گیندے دے پھل پرو رہی سی۔ ماں ساڈے لئی ایہہ ہار ہر ورھے بنندی سی۔ جدوں اسیں پاس ہو کے گھر آندے تے اوہ ہار ساڈے گل وچ پاندی مبارک دیندی منہ چمدی سی۔ گل وچ ہار پاندیاں ای اسیں میوے تے پھل کھاون لگ پیندے سی۔
مینوں کئی ورھیاں مگروں پتہ لگیا بئی گیندے دے پھل کھاون لئی نہیں سی ۔ محلے وچ بہت سارے بال پاس ہندے سی پر میوے دے ہار سبھ نوں نہیں سی ملدے ۔ کئی ماواں خوشی وچ کھنڈ ونڈدیاں تے کئی لڈو پر میوے دے ہار سانوں اگے پڑھن نوں ہلا شیری دیندے۔ سارا دن اسیں گل وچ ہار پاکے محلے دے ہر گھر بنا کسے روک ٹوک دے نسے بھجے پھردے رہندے ۔ ادوں بال تے گھر سانجھے ای ہندے سی۔
جدوں میں چوتھی جماعت چڑھی تے امی نے ہار گل وچ پاندیاں ای آکھیا توں ہن وڈی جمائتے چڑھ گئی ایں جے چاہویں تے بابو رفیق دی بھین کولوں ٹیوشن وی پڑھ لیا کریں۔ میں اسے ویلے خوشی خوشی بابو رفیق ول جا کے دس دتا کہ چھٹیاں توں بعد میں آپا کول پڑھن آیا کراں گی۔ اس دن بابو رفیق گھر سی مینوں ویکھ کے پچھن لگے، “نہ گل سن توں اینا پڑھ کے کی کرنا ایں؟ کی توں استانی بننا ای؟” میں اجے سوچ ای رئی سی کہ اوہناں نے میرا ہار ہتھ وچ پھڑدیاں اپنیاں انگلاں میرے سینے وچ کھوبھ دتیاں۔ میں بھجن لگی تے میرا ہتھ پھڑ کے آکھن لگے “ایہہ ہار تے بڑا مزیدار لگ ہیا اے ایہدے وچوں اک چھوارا میں وی کھا لواں؟” “نہیں نہیں ایہہ پاس ہون والے بچیاں لئی ہندے نے تہاڈے لئی نہیں ۔” بابو رفیق نے اپنی ووہٹی ول ویکھ کے آکھیا “لو جی ایہہ سمجھدی اے کہ اسیں پاس ہوئے بناں ای ٹیلیفون دے محکمے وچ افسر بن گئے آںاوہ دوویں ہسن لگ پئے تے میں بھج کے گھر آ گئی۔
چوتھی کلاس چڑھدیاں ای میں روز شام نوں آپا کول پڑھن جاندی سی۔اوہ مینوں کوٹھے دی چھت اتے لے جاندی جتھے اسیں اک منجی اتے بہہ کے پڑھنا شروع کردے پر چھیتی ای آپا مینوں جمع تفریق دے سوال دے کے آپ تھلے باورچی خانے وچ چلی جاندی سی۔میں سوال مکا کے آپا نوں واج ماردی ۔ آپا جواب وچ آکھدی ہن پہاڑے یاد کر۔ پہاڑے مینوں سبھ یاد نیں ۔ایہہ سن کے اوہ مینوں کتاب وچوں کہانی کاپی اتے لکھن ول لائی رکھدی۔ مینوں ویکھو ویکھی محلے دیاں دو چار ہور کڑیاں ٹیوشن پڑھن آن لگ پئیاں سن۔ ایہناں دے آن نال اک فیدا ہویا کہ اسیں آپس وچ کھیڈاں کھیڈدیاں ویلا لنگھا لیندے۔ (جاری اے)