غزل

ڈاکٹر یونس احقر

سانجھاں دی ایہہ شکل وی ساری دُنیا چاری لگے
ڈاراں نال رہیاں وی سب دی وکھ اُڈاری لگے
مختاری وے صدیاں لمے پند توں پچھوں اج وی
دھرتی جنگل‘ فرد پکھیرو‘ وقت شکاری لگے
من دی ہار لکاون دا چارا ہور بھلا کیہ کریئے
عزماں سنگ وی جے کر ہمت ہاری ہاری لگے
لہو سُکاون والیاں سوچاں دے در کھلدے جاون
پرچاواں دیاں راہواں دے وچ کندھ اُساری لگے
ویلے دے بدلن نال ذہن کیہ قبلے بدل رہے نیں
نہ حُب رہی سیالاں نال نہ ہیر پیاری لگے
اندروں اج وی اوہدے حکموں ہلن دل دیاں تاراں
باہروں جیہڑی دردکہانی منوں وساری لگے
دھرتی دے نقاد دی نظرے اوہدا مُل نہیں پیندا
امبراں اُتوں احقر جیہڑی سوچ اُتاری لگے