محبت ویلا

سہج اج دے دن دھرنے دی ہوئی کاروائی بارے پچھدی کجھ دیر ہور گلاں کردی رہی۔ پھر اس نے کل آن دا اپنا وعدہ دوہرا کے فون کٹ دتا۔ اسپھ کجھ دیر ایتھے ہی کھڑا انھیرے دی بکل ماریں شانت پئے کھیتاں نوں نہاردا رہیا ۔ ایہناں کھیتاں دی رکھیا لئی ہی اج اوہناں نے سنگھرش شروع کیتا سی۔ اس مٹی اتے ایہناں کھیتاں دے موہ نے اس نوں حوصلے بھریا ہلارا دتا۔ اوہ کسے یودھے وانگ ساویں تور تردا دھرنے والی تھاں ول چل پیا۔
دھرنا لگے نوں اج تیسرا دن ہو گیا سی۔ ہن تک نہ کوئی فیکٹری والا آیا سی اتے نہ ہی سرکار ولوں کسے نیتا نے سار لئی سی۔ کل ضلع پولیس مکھی آیا سی۔ اسنے بنھاں شرط دھرنا چکن لئی کہیا سی۔ پر فیکٹری ورودھی کمیٹی اس دے بند کرن دی منگ اپر قایم سی۔ اس نے سمجھایا وی تے دھمکیہ وی دتی پر کوئی ٹس توں مس نہیں ہویا سی۔ جیوں-جیوں دن بیت رہے سن، لوکاں دا روہ ودھ رہیا سی۔ پہلے دن نالوں اج دگنا اکٹھ سی۔ جیوں-جیوں اکٹھ ودھ رہیا سی تں-تں پولیس دی گنتی وی ودھ رہی سی۔ پولیس دی گنتی ویکھدیاں اج کوئی نہ کوئی ٹکرا ہون دے حالات بنے ہوئے سن۔ اج پھر ڈی. ایس. پی. نے آصف کول دھرنا چکن لئی کئی سنیہے بھیج دتے سن۔ آخری سنیہے وچ اس نے دھمکیہ وی دتی سی کہ ہن تسیں اپنے نقصان دے آپ ذمہ وار ہوں۔
آصف ٹرالی اپر کھڑا مائیک اپر بول رہیا سی جدوں پولیس نے ہانیپر ولوں لاٹھیچارج شروع کر دتا۔ آصف نے ساریاں نوں اگے ڈٹ جان دا اعلان کر دتا۔ بندے، بڑیاں پولیس دیاں ڈانگاں اگے کندھاں بن کے کھڑ گئے۔ پولیس نے ہوائی فائر کھولھ دتا۔ اجے دو چار فائر ہی ہوئے سن کہ اک گولی آصف دے سر دے پچھلے پاسے آ کے لگی۔ آصف جڑھوں کٹے درخت وانگ گیڑا کھا کے ٹرالی وچ ہی ڈگ پیا۔ جہناں نوں پتا لگیا اوہناں نے بھج کے ٹرالی وچوں آصف نوں چک لیا۔ تھوڑھے سمیں وچ ہی آصف دے گولی لگن دا بہت سارے لوکاں نوں پتا لگ گیا۔ جدوں گل پولیس کول پہنچی تاں اوہناں نے لاٹھیچارج کرنا بند کر دتا۔ اجے تک گولی دا پتا نہیں لگیا سی کہ کسے نے جانبجھ کے گولی چلائی اے جاں کسے پولیس والے توں ہوائی فائر کردیاں غلطی ہو گئی سی۔
آصف دی ماں وی دھرنے والیاں دے نال سی۔ جدوں اس نوں آصف نال واپری گھٹنا دا پتا لگیا تاں اوہ غشی کھا کے تھانئے ڈگ پئی۔ کئی بڑیاں نے اس نوں مساں سنبھالیا۔ سرپنچ دی گڈی ایتھے ہی کھڑی سی۔ آصف نوں چک کے گڈی وچ پا لیا۔ سرپنچ، ترن اتے دو ہور بندے گڈی وچ آصف دے نال بیٹھ گئے۔
توں ٹھیک ایں بائی….؟ ترن نے آصف دا ہتھ دوویں ہتھاں وچ لے کے پچھیا۔ ہاں ٹھیک آں….۔ آصف نے کسیس وٹی۔کچھ نی ہندا بائی۔ حوصلا رکھ حوصلا ۔ ترن کہہ تاں گیا پر اس دی تھتھلاندی آواز دس رہی سی کہ اسدا اپنا حوصلا ٹٹ چکیا سی۔
آ….ہاں…. فیکٹری نی لگن دینی….. ک ….. کچھ مرضی ہوجے۔ آصف ایس طرحاں بولیا جویں بڑا زور لا-لا حلق وچوں آواز کڈھ رہیا ہووے۔
ہاں پت….۔ ہن توں بول نہ……۔ نال بیٹھے بندے نے آصف نوں بولن توں ورجیا۔
کجھ دیر بعد آصف دیاں اکھاں تے بے ہوشی بھارو ہون لگی۔ اسدیاں اکھاں مچن لگیاں۔ سمانا ٹپدیاں جدوں ترن نے آصف نوں بلایا تاں اوہ بولیا نہیں۔ ہن اوہ بے ہوش ہو چکیا سی۔ پٹیالے رجندرا ہسپتال لے کے گئے تاں اوہناں نے لدھیانے لئی ریفر کر دتا۔ ترن رستے وچ اس نوں وار-وار بلان دی کوشش کردا رہیا ۔ نبض ٹوہ-ٹوہ ویکھدا رہیا ۔ گل کول جا کے ترن نے اس دے دل تے ہتھ رکھ کے ویکھیا، اسدی دھڑکن بند سی۔ ترن دا ضبط ٹٹ گیا۔ اسنے ہائے اوئے بائی اوئے……۔ کہہ کے لیر ماری۔
آصف دے گولی لگن دی گل ہولی-ہولی پنجے پنڈاں وچ پھیل گئی سی۔ لوک وہیراں گھت کے فیکٹری والی زمین ول آنے شروع ہو گئے سن۔ (جاری اے)