غزل

منور احمد کنڈے

آ جا ہن اسمانوں تھلے دھرتے لوہے ہلارے
تیرے کن چہ گل اے کرنی دنیا ترلے مارے
اک شرارت سورج نے وی کیتی دن دہاڑے
رات دا متھا روشن کیتا چمکے چن ستارے
کالی عینک لائی پھردا پورا کجھ نہ ویہندا
چانن نوں وی روندا روندا نھیرا واجاں مارے
نکی سوچ تے وڈے لوکی اچی ذات دے مارے
اپنی ذات دے کھوہ چ سارے ڈبے نیں ہنکارے
مینوں شاید ہن اوہ سجن سیساں نہیں جے دیندا
پٹھے میرے کم منور پیندے پئے نیں سارے